Kabanata 2 Unang Sabak, Dalawa ang Nasibak-Si Albert Part 6

Naging maayos ang mga sumunod na pangyayari sa buhay namin ni Albert. Nagsilbing inspirasyon ang bawat isa sa amin para maging maayos ang kanya-kanya naming buhay -ako, bilang guro at admin secretary at siya-bilang estudyante. Naging lihim nga ang aming relasyon. We say our hi's and hello's inside the campus but we never show sweetness within. Basta ang mga tingin at senyasan namin sa isa't-isa ang nagsilbing lakas namin lalo na pag miss na miss na namin ang isa't-isa. May mga pagkakataon na sesenyasan ako na, binabasa ang labi. Tanda iyon na gusto niya akong halikan. Hanggang sa makakatanggap ako ng text niya na nagsasabing gusto niya akong halikan. May mga bulung-bulungan ang mga estudyante tungkol sa amin pero hindi naman nila makumpirma iyon dahil maingat kami sa tuwing nasa loob kami ng university. Sa tingin ko, nagsimula ang bulung-bulungan na iyon dahil sa insidente sa klase ko.

"Good morning class." ang bati ko sa buong klase.

"Good morning sir" bati ng klase.

"I think, you're able to find the stories I told you to surf from the internet. This will serve as your grade in your recitation which will be part of 50% class standing" sunud-sunod kong paliwanag.

"Who wants to be the first one? Remember, presenting your chosen story should include the gist of the story, the culture revealed and of course, the lesson learned from the story" ulit kong paliwanag sa kanila.

"Mahal ko" sabay taas ng kamay ni Albert na siya ring ikinagulat niya pati ng kanyang mga kaklase. Pati ako, nanlaki ang aking mga mata at pulang-pula ang mukha sa nangyari. But I compose myself. I thought of the best word I could utter that time.

"Excuse me, Mr. Respicio?" tanong ko.

"I mean, MAHAL KO kayyo!" ang lumabas sa labi niya. Umaktong bakla at nagrampa pa sa loob ng klase. Kahit ang sagwa ng itsura niya, napaktakpan naman nito ang muntik ng pagkabuking ng aming relasyon. Tawanan at sigawan ang buong klase. "Hooooooo!" ang maririnig mo sa klase ko. 

"Thank yooouuu!" ang huling salita niya sabay bow sa harap, flying kiss at kindat sa lahat ng mga kaklase niya. Tuwang-tuwa ang buong klase sa ginawa niyang iyon. Hindi makaget over yung iba kaya I gave the class time to compose themselves.

"Hay, ikaw talaga Mr. Respicio. Umatake na naman ang pagiging sutil mo. Thank you for the entertainment." nakangiti akong nakatingin sa kanya sabay iling ng ulo ko.

Natapos ang klase ko na pinagpawisan ako ng sobra dahil sa insidenteng yun. Naririnig ko parin ang mga kaklase niya na kinakantyawan siyang Mahal Ko, mahal ko kasabay ng halakhakan. Nagpabili nalang ako ng lunch ko nang panahong iyon para hindi maexpose ang mukha ko sa canteen. Nakatanggap ako ng text na galing kay Albert at humihingi ng sorry dahil sa slip of the tongue na nangyari kanina sa klase ko. Nagreply ako na hindi niya kailangang magsorry dahil nalusutan naman niya yun. Pero nagsorry parin siya at nag i love you. Hindi ko na siya nireplyan dahil kumain at sabak na naman ako sa trabaho sa office.

Dumating ang christmas vacation ng mga estudyante. Kaya naging flexi-time ako sa office. Pumapasok lang ako ng Monday-Thursday at bakasyon ko ang tatlong araw. Gabi-gabi akong dinadalaw ni Albert para dalhan ng dinner sa boarding house. At sinusundo ako every Thursday para dun sa kanila ako mamalagi. Dumating ang Christmas at naisipan kong magbakasyon sa lugar namin. Tuwang-tuwa si mama ng makita ako dahil dalawang buwan din akong hindi umuwi sa bahay. Binigyan ko si mama ng pera para makapaghanda naman ng konting pagsasaluhan namin. Baka may mga bisita ding darating lalo na alam na ng mga kamag-anak namin na may trabaho na ako. Hindi nga kami nagkamali. Dumating ang ilan sa aking kamaganakan bago ang noche buena. Makikipasko ang mga ito sakin. Ok lang naman sakin yun dahil may pera pa naman ako. Binigyan ko sila ng pera na siyang ikinatuwa nila. Sabay-sabay kaming kumain at nagkantahan sa videoke pagsapit ng alas 12. Masaya kami dahil nagkaroon kami ng kasama ng paskong iyon. Kinabukasan, pagkagising ko, may mga boses akong naririnig sa kusina ng aming bahay. Pagkaayos ko sa higaan, dumiretso ako sa kusina. Nakita ko si Arvin kasama ang kanyang nanay na kumakain.

"Kuya Cy, kumusta. Lalong gumuapo ah!" bati ni Arvin sabay yakap sakin.

Nginitian ko siya at ginulo ang buhok!

"Kaw talaga! Kaw nga dyan eh. Binata na talaga eh." sabi ko.

"Kuya, Christmas ko" sabi niya.

"Uy, mahiya ka nga" sabat ng nanay niya.

"Naglalambing lang ako Nay." sabi niya.

"Ok lang po. Matagal na kaming di nagkita nito. Halika, ibigay ko sa'yo ang gift ko." paanyaya ko sa kanya.

Sumunod siya sa akin sa kwarto. Bigla niya akong hinalikan sa labi.

"Miss na miss kita kuya Cy" bulong niya.

"Uuuyy, may tao dito" ang wika ko para itigil niya ang kanyang ginagagawa. Pakiramdam ko kasi nagkakasala ako kay Albert pag hinayaan kong magtagal pa ang kanyang paghalik. Binigyan ko siya ng pera dahil wala naman akong biniling regalo para sa kanya.

"Kuya, ang laki nito ah. Nakakahiya!" wika niya.

"Kunin mo na. Pambili mo ng damit mo at gamit mo ha." sabi ko.

"Thank you kuya Cy." tugon niya sabay yakap sakin. Niyaya ko na siya bumalik sa kusina. Tinatapos nila ang pagkain ng may pumaradang kotse sa harap ng bahay. Tinawag ako ng pinsan ko at sinabing may guapong binata na naghahanap sakin.

"Kuya, may poging naghahanap sa'yo. Nakakotse. Ang astig ng itsura kuya, parang artista," ang wika ng aking batang pinsan.

"Naku mam, magpapaalam narin kami. Salamat sa pagkain." singit ng nanay ni Arvin.

Inihatid namin sila sa labas para makita ko narin ang sinasabing bisita ng pinsan ko.

"Kuya, salamat sa gift." niyakap ako ulit ni Arvin.

Niyakap ko din siya. Nakaharap ako sa daan ng ginawa iyon kaya naman nakita ko si Albert na nakatayo sa pinto ng kotse at nakamasid sa nangyayari sa veranda. Ngumiti ako ngunit seryoso ang mukha niya. Dumaan sina Arvin sa harap niya at alam kong kinilatis ni Albert ang itsura ni Arvin. Tinanggal pa talaga ang shades niya para makita maigi ang itsura ng yumakap sa kanyang minamahal. Selos na naman to, naisip ko. Sinalubong ko siya ng yakap. Nakatingin lang ang buong kamag-anak ko, nagtataka siguro na may kaibigan ako na may kotse at halatang mayaman. Nakatitig ang aking mga pinsan sa kanya lalo ng binalik niya ang shades niya. Nakasuot lang siya ng brown shorts with white shirt. Tapos nakasneakers siya. Kaya lutang talaga ang kakisigan ni Albert. Ipinakilala ko siya sa aking kamag-anak. Nagbigay ako ng detalye para lubusang makilala nila kung sino si Albert. Kilala kasi ang pamilya nila kaya lalong nagulat ang mga ito sa sinabi ko. Nagbigay galang si Albert kay mama. Nagmano ito at bumati ng Merry Christmas. Inilabas niya sa kotse ang kanyang mga dala kabilang na ang regalo niya para sakin at kay mama. May dala din itong mga pagkain. Nagtataka man si mama, hindi muna siya nagtanong dahil nandun ang iba naming mga kamag-anak.

"Salamat iho. Buti, natunton mo ang lugar namin? Pasensiya ka na sa bahay namin ha!" ang bungad ni mama habang hawak ang regalo ni Albert.

"Pasensya na po ah. Hindi alam ni Cyrus ang pagpunta ko dito. Gusto ko lang po siyang sorpresahin. Nagtanung-tanong po ako sa mga tao sa kalsada para makarating po rito. Ako po dapat ang humingi ng pasensya tita." mahabang paliwanag niya.

Nakatingin lang sakin si mama. Palipat-lipat ng tingin sa amin. Alam kong, Mama knows what's going on. Tama nga ata ang sinasabi nila, kahit hindi magsalita, nababasa ng isang ina ang nasa isip ng anak at nararamdaman nila ang itinitibok ng puso ng anak.

"Pasensya ka na iho. Pasok ka." iginiya ni mama si Albert at pinaupo sa sala. Nakaramdam ako ng hiya sa klase ng buhay namin na nadatnan ni Albert. Pero alam ko namang hindi siya mapanghusga. Tahimik lang akong sumunod. Nagulat ako noong kinakalabit ako ng isa sa aking pinsan. Tinanong ko kung bakit.

"Kuya, pareho kayong guapo. Ang porma niya at may kotse pa. Kaibigan mo talaga yan? Ang tanong nito na parang hindi makapaniwala. Ngumiti ako at sinenyasahang pumunta nalang sa kusina. Pero tinawag siya ni Albert, may inabot siya dito at may ibinulong. Dali-daling kinuha ng bata ang inabot niya. Napailing na naman ako dahil alam kong pera yun na pang-aginaldo niya sa mga pinsan ko. Umupo ako sa tabi niya. Nangangapa ng sasabihin.

"Iho, diyan ka muna at maghahanda ako ng pagkain para sa inyo ni Cyrus," paalam ni mama.

"Sige lang po tita. Ok lang po ako dito," sagot niya.

"Nagpaalam ka ba kay tito at tito?" bungad kong tanong.

"Oo naman mahal ko. Kagabi pa ako nagpaalam. Anyway, nagnoche buena naman ako sa bahay kagabi. Pinayagan naman ako" bulong niya.

"Sana tinexan mo ako para naman nakapaghanda ako, tingnan mo nga oh, di maayos ang bahay" reklamo ko.

"Hindi naman ito ang pinuntahan ko dito mahal ko. Ikaw," daing niya.

"Baka di mo kayanin ang klase ng buhay namin dito," pasakalye ko.

"Try me!" sabi niya sabay kindat.

Kahit sino naman maiilang kung alam mo ang klase ng buhay meron ang isang Albert Respicio. He's a kind of guy whom someone dreams to be liked. He was born and raised with a silver plate.

"Anak, halina kayo dito sa kusina para makapagalmusal na ang bisita mo" tawag ni mama.

"Sige po ma." sagot ko.

Hinila ko siya papuntang kusina. Naupo siya at tinabihan ko. Tahimik lang ang lahat, tanging ang tunog lang ng kutsara at tinidor ang maririnig. Parang nakikiramdam ang bawat isa nang biglang nagsalita ang isa sa matabil kong pinsan.

"Ai si kuya Cyrus at kuya Albert, pareho ng suot na singsing" sabay turo nito sa singsing na parehong nakasuot sa aming kaliwang ring finger. Nagkatinginan kaming dalawa ni Albert at dumako ang tingin namin kay mama na napako ang tingin sa suot naming singsing. Alam kong naghihinala na talaga si mama. Binasag ni Albert ang nakabibinging katahimikan.

"Tita, magpapaalam po sana ako na kung pwede, dito muna ako matutulog hanggang 27. Hintayin ko na po si Cy pabalik sa city." ang sabi ni Albert.

"Hmm, ok lang naman sakin iho. Pero, pagpasensyahan mo ang buhay namin dito. Simple lang ang buhay namin. Baka hindi mo kayanin iho." sagot ni mama.

"Naku tita, ok lang po sakin. Kaya ko po!" determinadong sagot ni Albert.

Nagtagal nga si Albert ng ilang araw sa bahay. Magiliw ito sa aking mga pinsan. Hindi kami nabigyan ng pagkakataong makapagniig sa bahay dahil may kwarto nga ako, maliit lang ito at plywood lang ang division nito sa dalawa pang kwarto. Kaya mahirap lumikha ng ingay lalo na't nandoon ang aking mga pinsan. Kaya nagkasya nalang kami sa halik at paghimas sa mga maselang bahagi ng aming katawan. Nakilala ng husto ni mama si Albert sa ilang araw nitong pagtira sa amin. Nakikita kong gustung-gusto ni mama ito. Inamin ko narin kay mama na magkarelasyon nga kami ni Albert at alam na ito ng daddy at mommy niya.

"Sino ako para tumanggi, anak. Kung ang matataas na tao na tulad ng dad at mom ni Albert, tanggap ang relasyong iyan. Ako pa kaya?" turan ni mama.

"Tsaka, mukhang masaya kayo, mahal niyo ang isa't isa kung kaya, ok narin sakin. Basta kung saan ka masaya iho, doon ako" ang dagdag pa niya.

All is well and we're getting stronger ika nga nila. Hindi perpekto ang relasyon namin. May mga tampuhan din namang nangyayari. Mga maliliit na bagay na nagpatibay sa aming pagsasama. Pag hindi agad nagtext, magtatampo na. Pero nauuwi din naman ito sa suyuan at lambingan. Pag lumalapit sakin si Christian, magseselos na naman yan. Hanggang sa mauwi iyon sa isang malibog na laban sa kama dahil kailangan kong iparamdam sa kanya na siya lang. Nagiging possesive siya, ganun din naman ako sa kanya. Lalo na pag may mga lumalapit sa kanyang babae. Doon ko naman pinapakita ang selos na nararamdaman ko. At siya naman ang gumagawa ng paraan para suyuin ako. Ganun ang naging kalakaran sa relasyon namin. Agad naming inaayos ang gusot bago ito lumaki. Hindi perpekto pero nagiging perpekto sa pananaw namin dahil mahal namin ang isa't-isa. Nawala din ang issue sa amin sa university lalo na nang nakikita ng mga tao ang pagiging malapit ko hindi lang kay Albert pati din sa daddy at mommy nito. Nakikita ng mga estudyante at katrabaho ko iyon lalo na pag sabay-sabay kaming apat na kumakain sa canteen. Alam ng lahat na family friend ako kaya nawala ang pagdududa nila. Wala kasing pinalagpas ang magasawang Respicio na oras, everytime the University President needs legal counsel, at dumadalaw doon si tita, palaging dumadaan ito sa opisina,o pag nataon na tuesday and thursday, hinihintay kami pareho ni Albert sa labas ng classroom para kasabay sa lunch. Kaya naman, nawala ang haka-haka ng mga katrabaho at mga estudyante sa amin. Ngunit hindi ito nakaligtas kay Christian. Minsan kasi na nagsabay kami pagpasok sa school. Nagkwentuhan kami sa daan.

"I really don't believe that you and Albert are not in a relationship sir," paunang komentaryo nito.

"Well, we really do have a relationship - teacher-student relationship. And a friend" pamimilosopo ko.

"You know what I mean prof" sagot niya.

"Why do you say so?" tanong ko.

"I dont know. I can see 'spark' in your eyes everytime you look at each other" sagot niya.

"You better seek professional help, Mr. Mendez. Kung ano-ano nakikita mo. And i think, you're having paranoia." sumbat ko sabay tawa. Binilisan ko ang lakad dahil ayokong magtagal ang usapan na iyon.

Tapos na ang semester. Naging busy ako sa pagtapos ng mga year end reports ko. Binigyan naman ako ni Albert ng sapat na panahon para makapagfocus ako sa aking trabaho. Anyway, summer vacation na kaya naman marami kaming oras sa isa't isa pag nagkataon. May office work parin ako kahit summer pero pwede naman akong magflexi time at magovertime para mas magkasama kami ng matagal. 

I check his grades from the registrar dahil yun ang bilin nya sa text. Nagulat ako dahil 97 ang pinakamataas nyang grade at 93 ang pinakamababa. Knowing that, ang hirap kumuha ng line of 8 na grade sa university. I texted him right away saying how proud I am for his excellent performance.

"Dahil yan sa'yo mahal ko" yan ang natanggap kong reply na. Masaya kaming nagpalitan ng text bago ako nagpaalam dahil pauwi na ako ng boarding. Nabasa ko sa boarding ang huling text niya.

"Ihahatid ko lang sina mom and dad sa city. Wala kasi ang driver." text niya.

"Ok, mahal ko. Concentrate on driving. I love you."reply ko.

"i love you more, mahal ko. Ill call you tonight" reply niya.

Hindi na ako nagtext sa kanya dahil alam kong magdadrive na siya. Nakatulog ako pero bigla akong naalimpungatan ng tumunog ang cp ko. Tiningnan ko, si tita Emma tumatawag. Tiningnan ko ang oras. Alas diyes na ah. Kinabahan ako dahil hindi naman gawain ni tita ang tawagan ako.

"Hello tita" sagot ko.

"Cyruuus, Cyruuuus, si Albert. Si Albert! Hagulgol ng nasa kabilang linya. Magulo ang linya. May naririnig akong ingay ng tao. Maingay ang paligid, mga sasakyan. Tunog ng ambulasya! Hindi malinaw ang sinasabi ni tita Emma dahil iyak ito ng iyak. Naguguluhan ako. Kinakabahan. Natatakot. Anong nagyari kay Albert? Anong nangyari sa pinakamamahal ko?