Kabanata 6 Bagong Umaga - Pagpaparaya

Durog na durog ang puso ni Albert sa mga huling pahayag ni Cyrus. Hindi lubos maisip ang katotohanang hindi siya ang pinili ni Cyrus kahit na nalaman niyang siya si Albert. Nilabanan niya ang kamatayan para sa pinakamamahal niya pero wala na pala talaga siyang babalikan. Mas pinili nito ang bago niyang pag-ibig. 

"Napakahirap tanggapin na ang taong pinag-alayan ko ng pagmamahal, na ang taong naging dahilan ng muling pagkabuhay ko, ang siya ring muling papatay unti-unti sa aking buong pagkatao! Napakasakit tanggapin na hindi ako ang pinili niya! Sana hindi ko nalang nalaman ang totoo o sana nagmadali ako para malaman ang sikreto sa mga panaginip ko noon. Sana nandito pa si Cyrus sa tabi ko! Wasak na wasak ang puso ko! Bakit hindi siya nakapaghintay? Bakit Cy? Bakit hindi mo ako nahintay?, mga panaghoy ni Albert nang tumakbo si Cyrus para sundan si Christian.

"Sana hindi nalang ako bumalik mom! Sana hindi nalang ako bumalik," sabi nito sa mommy niya habang patuloy ang pag-iyak niya.

"Bakit ang dali niyang lumimot? Bakit andali niyang bumitaw sa mga pangako namin sa isa't-isa? Bakit nagdesisyon siyang magmahal ng iba? Mom, Dad, bakit?" muli niyang iyak sa mga magulang niya.

"Anak, wag mong sabihin yan! Nandito kami na naghihintay din sa'yo!" malumanay na sagot ni Emma sa anak.

"At saka anak, masamang husgahan natin si Cyrus. Hindi natin alam ang pinagdaanan niya. Sa loob ng limang taon na nawala ka, wala siyang ibang minahal kundi ikaw," sagot ni dad.

"That's right tito! I am a living witness of how Cyrus struggles for love pains for those years. It was only when Christian arrived from Canada that he decided to move on and love again. He thought, it was an omen from you. Alam mo rin yan teej, I mean Albert, dahil nakasama mo sila," sabat ni Cielo.

"Hindi natin masisisi si Cy if he happens to choose Christian, Al. I've been with the guy for a couple of times, I can say, he really loves Cyrus. Akala ko nun, nakokonsensya lang siya o mas mahal ka parin niya, as I said in your office, pero sa ginawa ngayon ni Cy na pagsunod kay Christian, it's an indication that he loves Christian," dagdag ni Cielo.

"Hindi ka nakakatulong Cielo," kimkim nitong wika kay Cielo.

"Look Albert, I'm showing you the possibilities. Sa pagkakaalam ko, minsan ng pinakawalan ni Christian si Cyrus sa sobrang pagmamahal niya dito nang mga panahong mahal na mahal ka pa ni Cyrus, nang panahong hindi ka niya makalimutan, nagparaya si Christian kahit masakit para sa kanya. Tinanggap niyang hindi kanya si Cyrus. Sana Al, maging ganun ka rin kahit hindi ikaw ang piliin ni Cyrus. Palayain mo siya kung talagang mahal mo siya. Palayain mo siya kung gusto mong mahanap niya ang tunay niyang kaligayahan. At kung si Christian man yun, wag mong ipagkait sa kanya na lumigaya. Like you, he has been through a lot of trials too. Alam kong hindi ka makasarili caz!" mahabang paliwanag ni Cielo.

"You are wishing for my death again Cielo. Parang kamatayan ang hinihiling mo sa akin," sagot ni Albert na umiiyak.

"Anak, tama si Cielo. Ipagkakait mo ba kay Cyrus na maging maligaya?" tanong ng mommy niya.

Tama sila sa mga sinabi nila. Mahirap lang tanggapin na bigla nalang siyang mawawala. Nakita ko rin sa aking mga mata kung gaano sila kasaya noon. Ibig bang sabihin, nasapawan na ni Christian ang pagmamahal ko noon. Ayokong isipin ang bagay na ito! Ayoko! Sobrang sakit ang dulot nito,naisip ni Albert. Tumayo siya at tumakbo papunta sa batis, sa sanktwaryo nila ni Cyrus. Narinig niyang tinatawag siya ng kanyang mga magulang pero hindi siya nakinig.

"Hayaan na muna natin siya tito, tita. Kailangan muna nilang mag-isip. Mas magiging magulo lang pag makikialam tayo. Malalaki na sila. They can resolve their issues on their own! Ang mahalaga ngayon, alam na nating buhay si Albert! This is something we should celebrate. What do you think tito, tita?" kindat niya sa dalawang matanda at inakay sa kusina para uminom ng red wine. Kung minsan talaga praning itong si Cielo. Wrong timing, naisip ni yaya Luring na matamang nakikinig pero nangingiti sa naging huwisyo ni Cielo.

Tumakbo ako para sundan si Christian. Alam kong nasaktan siya ng husto sa kanyang mga narinig. Nakita ko siyang sumakay sa sasakyan. Pinaandar iyon at madaliang umalis. Pero hindi ako sumuko,hinabol ko ang sasakyan habang pumapatak ang pinaghalong mga luha at pawis ko. Nang nakita kong hindi talaga siya titigil, huminto ako sa pagtakbo. Nakaramdam ako ng pagod, huminto ako habang tanaw ang sasakyang papalayo sakin. Patuloy akong umiyak habang nakayuko. Nararamdaman ako ng pagkahapo habang patuloy ang daloy ng luha at tagaktak ng pawis ko. Christian! Christian!, sigaw ng isip ko. Kailangan kong magpaliwanag sa kanya. Kailangan ko siyang makausap. Maya-maya lamang, may narinig akong sasakyan na bumabalik sa aking kinaroroonan. The sound of the car gets me back from my lurking. Unti-unti kong itinaas ang aking mukha. Nakita kong umaatras ang sasakyan pabalik. Tumapat sakin at bumukas iyon. Alam kong hindi ako kayang tiisin ni Christian. Dali-dali akong pumasok sa sasakyan at hindi magkandaugaga sa pagpunaw ng aking pawis. Napansin ni Christian kaya bahagya niyang nilakasan ang aircon. Pareho kaming tahimik nang umagang iyon habang nakikiramdam sa bawat kilos ng isa't-isa. Makulimlim ang araw na iyon wari'y nakikisama sa nararamdaman namin. Walang gustong bumasag ng katahimikan. Pareho kaming umurong ang dila sa isang di inaasahang rebelasyon, sa isang di kapanipaniwalang naibulgar na sikreto! Masaya ang lahat pero di maiwasang may masasaktan. Wari'y tama nga sila na ang bawat kasiyahan ay may kapalit na pighati at kalungkutan. Patuloy lang sa pagdrive si Christian, hindi lumilingon, hindi umiimik, waring walang kasama. Parehong namumugto ang aming mga mata, halatang nanggaling sa isang matinding iyakan. Nanatili ako sa aking kinauupuan. Walang ideya kung saan niya ako dadalhin hanggang sa nakita ko ang isang pamilyar na lugar. Bakit dito niya ako dinala? Ano ba ang balak niyang gawin?, naisip ko. Wala masyadong ipinagbago ang lugar. Makikita mo parin ang malawak na tanawin. Tanaw ang buong syudad ng Tuguegarao sa aming pwesto. Kahit sumigaw ng malakas, malayang magagawa iyon dahil malayo sa kabahayan. Maganda ang lugar para sa mga taong may pinagdadaanan. Kinakabahan ako sa mga susunod na mangyayari. Pero kailangan kong ihanda ang aking sarili. Una siyang bumaba sa sasakyan. Tinanaw niya ang kabuuan ng Tuguegarao. Sumunod ako sa kanya.

"Naaalala mo ba ang lugar na'to?" unang tanong niya sakin. Nahihiya man akong sagutin, tumingin siya sakin ng malamlam. Paano ko ba makakalimutan ang lugar na kung saan ko siya sinaktan ng husto. Tumango ako. Pagkatapos nun, bumalik ang blangkong ekspresyon sa mukha niya at tumingin sa kabuuan ng tanawin.

"Marami nang taon ang nakaraan, marami ng naranasan at pinagdaanan, pero bakit ba ang hirap mong kalimutan!" una niyang pahayag. Di ko mabasa ang ekspresyon ng mukha niya. Basta ang alam ko lang,nasasaktan siya.

"Nang bumalik ako dito galing sa Canada, plinano kong gantihan ka sa sakit na dinanas ko noon sa kamay mo dahil naging miserable ang buhay ko dahil sa'yo. Akala ko nung una, kaya kitang kalimutan. Iba ang naging epekto ng paghihiwalay natin ng landas noon. Naisip ko nga, tao parin pala ako na kayang magtanim ng galit. Pakiramdam ko, ang pag-ibig ko sa'yo noon, napalitan ng poot dahil sa hindi mo nagawang tugunan ang aking pagibig. Nasaktan ako lalo na nung iniisip kong patay na ang kaagaw ko sa puso mo. Natuto akong magbisyo nang ako'y nasa Canada. Akala mo naging madali ang buhay ko doon? Hindi Cy! Naadik ako sa sugal, inom at iba pang bisyo na nakasira sakin sa loob ng isang taon para lang makalimutan ka, para lang hindi ko isipin ang sakit na dulot ng ginawa mo. Akala ko natanggap ko yun noon, pero habang naglalaro sa aking isipan ang mga nangyari, lalong sumisidhi ang galit ko sa'yo. Nagalit ako sa'yo kahit isinisigaw nito na hindi. Galit ang naging puhunan ko para hindi maisip ang sakit ng mabigo sa pagibig." una niyang pahayag. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Pinagdaaanan pala niya ang mga bagay na di aasahang gagawin ng isang Christian Mendez. Pero tama siyang hindi siya perpekto para hindi makagawa ng mali.

"Hindi naging madali ang buhay sakin doon. Sa tulong ng aking mga magulang at kapatid, tumino ako. Pinagbuti ko ang trabaho ko hanggang sa nakalimutan ko ang mga bisyong nakasanayan ko! Nagipon ako ng pera para pagbalik ko dito sa Pilipinas handa ako sa gagawin kong paghihiganti sa'yo. Kasama si Jazz at Geoff, we planned for a revenge against you Cy! Dahil gusto kong iparamdam ang sakit na ipinaramdam mo sakin noon," sigaw niya habang tumutulo ang luha niya.

"How could you do this Chris?," bulong ko. Pero alam ko sa puso ko na ang galit ni Chris na sinasabi niya ay pawang ulap lamang para mapagtakpan ang nararamdaman niyang pagmamahal sakin. Alam kong mahal niya ako at di niya kayang gumawa ng isang bagay na ikasasakit ko. Patuloy akong nakinig sa kanya.

"Ang pagkikita natin sa mall ay planado. Sinadya naming magpakita sa'yo habang nagshoshopping ka. Sinubaybayan namin ang bawat kilos mo. Naging matagumpay ang unang plano dahil pumayag kang sumama sakin condo. Plano naming paibigan ka at iiwan pag kumagat ka na. Naging matagumpay din ang pangalawang plano dahil bumigay ka kay Geoff! Ibig sabihin, maaari mo pang gawin sa iba iyon, at magiging kasiraan mo iyon sa iyong propesyon bilang guro lalo na pag nakunan sa camera at video. Oo, alam ko na may nangyari ng gabing iyon! Pero nang sinabi ni Geoff na napilitan ka lang gawin iyon! Dun akong nag-isip kung kailangan ko pa bang ituloy. Lalo nang lumipat ka ng higaan para ako ang makatabi mo at hindi si Geoff, doon ko napatunayan na totoo ang ang ipinapakita mong pagmamahal. Doon ako umasa na totoo ang pagmamahal na binibigay mo sakin. In the first place, yun naman ang plano. Pero bakit kabaligtaran ang nangyari Cy! Ako lalo ang umibig sa'yo. At ang hirap baliin ng pag-ibig na yun kasi pag ginawa ko, baka kung ano na naman maisipan ko. 

Inobserbahan kita ng mga sumunod na araw! Nakita ko at naramdaman ko na mahal mo rin ako pero bakit di kita kayang iwan! Bakit di ko magawa ang planong iwan ka para masaktan ka rin. Alam mo kung bakit, dahil sa pinakita mong pagmamahal, nawala lahat ng hinanakit ko sa'yo. Ibinalik mo ang dating Christian, yung ikaw lang ang mahal na mahal! It's so ironic, indeed! Shit! Ako ang naging biktima ng sarili kong pain, yung pain na inilagay ko para sa'yo, ako din ang kumuha para hindi ka masaktan Cy! Takot akong saktan ka! Takot na takot ako!" pahayag niyang tumulo ang luha niya. 

"Nang umalis ka pabalik dito sa probinsya, sinabihan ko si Geoff at Jazz na hindi na tuloy ang mga plano! Dapat lang daw kasi napakabait mo daw na tao para saktan lang! Tama sila! Napakabait mo para saktan lang kita, para gantihan kita! Wala akong nakita kundi ang kabutihan ng puso mo sa kahit na sinong tao! Paano ko pa sasaktan ang taong nagbalik ng pusong ligaw na'to?" patuloy niya na nagpahid ng luha.

"Nang makita ko si TJ na kasama mo, doon ko naramdaman na mahal na mahal parin kita kaya ko nagawang planuhin ang mga bagay na iyon. Walang duda, nagseseloy ako! Gusto ko ng ituloy ang planong iwan ka noon pero dinurog mo ang puso nang nakiusap kang wag akong umalis. Nakita kong desidido ka nang kalimutan si Albert. Naramdaman ko yun kaya tinanggal ko sa sistema ko na saktan ka! Ayoko nasasaktan ka. Pag umiiyak ka, parang tinutunaw mo ang pusong bato na meron ako. Lalo na nang nakita ko ang lahat

ng ginagawa mo para mapatunayan na mahal mo rin ako," humagulgol siya ng husto.

"Sa akin bumalik lahat ng plano ko Cy! Ako ang nasasaktan ngayon! Nagdesisyon akong manatili na dito sa Pilipinas kasama ka, pero ngayon, sa tingin ko, kailangan ko na namang magpapakalayo para makalimot!" dagdag niyang umiiyak.

"Humihingi ako ng pasensya kung pinagplanuhan kita ng masama Cy! Pero ang totoo niyan, hindi ko naman talaga kayang saktan ka. Lalong-lalo na nang makita na kita sa mall, narealize ko kung gaano kita kamahal. Narealize ko that after all these years, pag-ibig mo parin ang hinihintay ko. Sorry kung nagawa ko yun," patuloy niyang pagmamakaawa.

"Wala akong ginawa kundi ang mahalin ka! Di ako tumigil na mahalin ka." sagot niya. Hindi ko nakitaan ng kasamaan si Christian. Ang pag-amin niya ngayon sa pagplano para saktan ako ay isang indikasyon ng pagiging mabuting tao niya. Nakita ko kung gaano niya ako kamahal kaya naman kahit siguro itinuloy pa niya ang kanyang plano, maiintindihan ko parin siya. Tumaas pa nga ang tingin ko sa kanya dahil sa kanyang pag-amin.

"Sshhh! Hindi mo kailangang gawin yan ngayon! Naiintindihan ko kung bakit mo nagawa yun!" sagot ko.

"Sinundan kita diba? Isa lang ibig sabihin nun, ikaw ang pinipili ko, Chris! Ikaw ang pinipili ko," bahagyang pumiyok ang aking boses dahil sa pag-iyak. Hinaplos niya ang aking mukha.

"Cy, kaya kong gawin lahat para sa'yo! Lahat basta ikaliligaya mo," wika niyang sagot.

"Mahal kita Chris! Kaya ikaw ang pinipili ko," sagot ko. Bahagyang ngumiti siya.

"Hindi tayo para sa isa't-isa Cy! Kahit mahal na mahal kita, kailangan kitang pakawalan. I'm letting you go Cy," sagot niya na muling dumaloy ang masaganang luha niyo.

"Please naman Chris! Wag mong gawin ito! Kaya nga ako sumunod sa'yo. Ikaw ang pinipili ko," sagot ko na nagsusumamo. Nakitaan ko ng galit ang mukha niya.

"Huwag ka ng maging makulit at mapilit Cy! Bumalik ka na sa kanya!" tiim-bagang niyang sagot. Pero alam kong ginagawa niya lang ito para maibsan ang sakit na nararamdaman niya.

"Chris, hindi mo ba nararamdaman ang pagmamahal ko sa'yo? Kaya wag mong sabihing hindi tayo ang para sa isa't-isa! Tayo ang magdedesiyon nun!" sagot ko na nagsusumamo.

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo Cyrus? Can't you see? Albert defied death to fulfill his promise! Nilabanan niya ang kamatayan para sa'yo. Bumalik siya para sa'yo. Kayo ang karapatdapat!" sagot niya na bahagyang napasigaw.

"Pero mahal kita Chris!" sigaw ko.

"Wag na tayong maglokohan Cy! Mahal mo ako dahil yun ang inilagay mo sa utak mo! Mahal mo ako dahil obligasyon mo bilang karelasyon ko na mahalin mo. Pero sa puso mo Cy, ikaw ang higit na nakakaalam kung sino ang mahal niyan, kung sino ang totoong itinitibok niyang! Tama na Cy! Lalo mo lang akong pinapahirapan!" nagsusumamong pahayag niya. Pero ipinilit ko ang aking unang sinabi.

"Mahal talaga kita!" sigaw ko.

"Stop it Cy! Stop it! Wag mo nang dagdagan pa ang sakit. Dahil ang sakit sakit na! Tama na!" sigaw din nito sa akin na nagtitimpi na sa nararamdaman.

"Wag mo akong isipin! Nakayanan ko ang maraming taon para malimutan ka! Kaya ko rin ngayon! Alam kong kalaban mo ang konsensya mo Cy! Matagal ko ng napansin yun dahil palagi mong iniiwasan na masaktan ako! Pero kaya ko Cy! Wag mo akong isipin. Ang isipin mo ngayon ay ang kaligayahan mo!" malumanay niyang pahayag habang tinitimpi ang luhang gusto ng umagos sa kanyang pisngi.

"Alam kong sinubukan mong mahalin ako! Alam ko yon! Naramdaman ko ang pagmamahal mo Cy! At nagpapasalamat ako sa'yo sa pagkakataong ibinigay mo sakin. Salamat sa mga magagandang alaalang babaunin ko kahit saan man ako mapunta!" pahayag niya na tuluyan ng humagulgol sa kanyang pagpapaalam.

"You don't need to do this Chris! Please!" sagot ko.

"But I have to, Cy! Kailangan kong gawin para sayo, para kay Albert! Alam kong matagal mo ng hinihintay ito. Ang singsing na suot suot mo ngayon ang isang patunay na masaya ka sa nalaman mo. Masaya rin ako para sa inyo." pahid pahid ang luha niyang turan sakin.

"Pero paano ka? Paano ka Chris? Hindi ko kayang makita ka na nasasaktan ulit dahil sakin!" sagot ko.

"Kaya ko na ang sarili ko Cy. I am grown up now! Sisiw lang to!" sagot nito na pilit ngumiti. Alam kong nasasaktan siya sa mga namumutawi sa mga labi niya. Alam kong hindi niya kaya pero kinakaya niya. Alam kong napakahirap para sa kanya pero ginagawa niyang madali para sakin. Nagkamali siya, oo, pero siya naman ang nagdurusa sa huli. Nagkamali siya pero alam kong di niya yun sinasadya. Wala siyang ginawa kundi mahalin lang ako. Wala siyang inisip kundi ang kapakanan ko. Sa huli, kahit alam kong nahihirapan siya, ginagawa parin niya ang mga bagay na sa tingin niya makakapagpasaya sa akin. After all, nasaktan ba ako sa ginawa niya? Hindi naman, diba? Siya parin ang nasasaktan ngayon. Napakadakila rin ng pag-ibig ni Christian. Mahirap pakawalan ang tulad niya pero alam ko sa puso ko, alam niya, nakikita at nararamdaman niya na isa lang ang itinitibok nitong puso ko. At si Albert yun.

"Pero alam mo namang ginawa ko lahat diba Chris? Alam mong sinubukan ko!" sagot ko na wari'y nakikiusap ang mga luhaang mata para maibsan man lang ang konsensyang dala-dala. Gusto kong marinig mismo kay Christian na kahit papaano, nakita niyang ginawa ko ang lahat ng aking makakaya para mahalin siya. Alam kong nakita at naramdaman niyang ginawa ko ang lahat ng aking makakaya at kung nagkulang man ako minsan, pinunan ko iyon.

"Alam ko yun. Naramdaman ko yun. Kaya nga nagpapasalamat ako sa'yo sa lahat ng ginawa mo para lang mapasaya ako! Wala kang pagkukulang. Ramdam ko na sinubukan mo. Kahit papaano, alam kong nagkaroon ako ng puwang sa puso mo, Cy" sagot niya na hindi inaalis ang mga tingin sa aking mga mata. Muling namuo ang luha sa kanyang mata na siyang nakapanghihinang tingnan.

Kahanga-hanga talaga ang lalaking ito. Tama naman siya sa lahat ng sinabi niya, si Albert parin talaga ang mahal ko. Siya parin ang nangingibabaw. Tama siya na konsensya at obligasyon ko sa kanya bilang karelasyon niya ang pinairal ko kaya ayaw kong bumitiw sa kanya. Mahal ko siya, oo, pero sa ibang lebel iyon.

"Sige na! Bumalik ka na sa Villa, ako na bahala sa sarili ko!" utos niya.

"Bukas ko na kunin lahat ng gamit ko sa bahay niyo para makapagpaalam narin kay tita," sabi nito.

"You can stay there as long as you want!" sabi ko.

"No, Ill go back to my condo! Mas mahihirapan ako hangga't nandito ako, nakikita ka. Dun na muna ako! Sige na! Hinihintay ka na niya." utos niyang muli.

"Hindi na muna Chris! Kailangan ko munang palamigin ang sitwasyon ngayon. Uwi na muna tayo sa bahay! Gusto ko munang magpahinga bago ako bumalik sa Villa! Masyado ng maraming nangyari ngayon! Sabay ka na sakin Chris, please. Hindi kita basta-bastang iwan dito." mungkahi ko. I convince him to come with me. Pumayag naman siya dahil nasa bahay pa ang mga gamit at kotse niya. Inulit kong sabihin sa kanya na mahal ko naman siya. Pero sadya atang hindi maturuan ang puso, sadyang iba talaga ang lebel ng pagmamahal ko sa kay Albert.

"Honestly, humanga ako sa pagpaparamdam mo ng pagmamahal Cy. Kaya siguro lahat ng nagmamahal sa'yo tulad namin Ni Albert, tunay din ang iniaalay dahil sa sobrang maalaga at mapagmahal ka!" sabi niya. Wala mang bahid ng sakit sa mukha ni Christian, alam ko at nakikita ko sa kanyang mga mata na nasasaktan siya. Masakit na sabihin niya ang mga iyon. Indikasyon na pinapaubaya na ako kay Albert. Indikasyon na pinapakawalan na niya ako. Ayaw niya akong makulong sa isang relasyon siya lang ang nagmamahal. Sana, makahanap rin ang taong ito ng mamamahalin niya. At kung sino man ang taong iyon, napakaswerte niya sa pagkakaroon ng isang Christian Mendez.

"Chris, thank you! Thank you for coming into my life! Hinding-hindi kita makakalimutan!" sabi ko habang nagdadrive ako. Totoo iyon. Nagpapasalamat ako at dumating siya sa buhay ko. Hindi ako nagsisising inialay ang pagmamahal ko sa kanya at pinasilbihan siyang parang asawa sa loob ng ilang buwan. 

"No Cy! Ako ang dapat magpasalamat! Maraming salamat sa pagparamdam mo ng pagmamahal kahit sa loob ng ilang buwan lang!" sagot niya na nakatitig sa aking mga mukha. Wari'y ito na ang huling pagkakataong makikita niya ito. Ito na ang huling pagkakataong matititigan niya ito ng husto. Kahit masakit, kinakaya ni Christian. Alam kong nasasaktan siya. Alam kong durog na durog na ang puso niya. Alam ko iyon. Kaya hinaplos ko ang mukha niya.

"Napakaswerte ng taong mamahalin mo Chris. Dalangin ko na mahanap mo rin siya sa lalong madaling panahon," sinsero kong turan sa kanya. This man deserves to be loved. He deserves a better Cyrus in his life. At alam kong darating siya sa tamang panahon, in God's perfect time. Isang mapait na ngiti ang ibinigay niya sa akin pero ang ngiting iyon ay may dala na pag-asa dahil alam ko sa puso niya, umaasa rin siya na makikilala niya ang taong magbibigay sa kanya ng tunay at dakilang pag-ibig. Ang pag-ibig na ito ang magdudulot sa kanya ng walang hanggang kaligayahan. Katulad ko, katulad namin ni Albert.

Author's Note:

Ang pagpaparaya sa taong minamahal natin ay napakasakit na scenario sa buhay pag-ibig. Ngunit kung ito'y titingnan mabuti sa kalalimang kahulugan nito, ang pagpaparaya ay higit pa sa pagpapalaya sa tao. Ito'y pagbibigay ng pagkakataon sa ibang tao na lumigaya at ito'y pagbibigay rin ng pagkakataon para sa sarili natin na hanapin ang tunay nating kaligayahan. Tunghayan ang huling bahagi ng kwento ni Cyrus.