Kabanata 1 Si Arvin Part 1

Hindi ako yung tipo na lumalabas sa bahay at rumarampa. Wala naman kasi sa aking itsura ang pagiging bakla. Pero kung isa kang alanganin, maaamoy mo rin talaga ang dugong berde na nananalaytay sa aking pagkatao.

Kami ay nangungupahan pa lamang noon sa isang buong bahay dahil wala pa kaming kakahayan upang magtayo ng sarili naming bahay lalo't kami ay dayo lamang sa lugar na kung saan nagtatrabho ang aking ina. 

Ako yung tipo na mas gusto ang magkulong lang sa bahay. Ako ang gumagawa ng mga gawaing bahay maliban lang sa isa, ang maglinis ng kulungan ng baboy. Alam ng aking ina kung gaano ako kaarte pagdating sa na yun kaya naman kumuha siya ng isang bata para maglinis at magpakain ng alagang baboy habang siya ay nasa trabaho.

Nagising ako isang umaga ng narinig ko ang tunog ng poso. Nagtaka ako dahil nakalock naman ang gate. 

"Sino ang gumagamit ng poso? Wala naman na si mama dahil pumasok na sa trabaho." ang unang pumasok sa isip ko habang nakikiramdam sa estranghero na pumasok sa bahay ng walang paalam. Maya-maya lamang, nakarinig ako ng buhos ng tubig na nanggagaling sa kulungan ng baboy. Naisip ko na ito na nga siguro ang sinasabi ni mama na maglilinis ng kulungan. Pumunta ako sa kusina upang magmumog at masilip narin kung sino ang batang sinasabi ng aking ina. Ngunit nagulat ako ng wala akong nakitang tao. Napansin ko na nakasara ang kurtinang nagsisilbing tabing ng CR. Nang panahong iyon, hiwalay kasi ang paliguan at palikuran namin. Ang palikuran ay 5 metro ang layo sa kulungan ng baboy, at 10 metro ang layo nito sa poso at pinagliliguan namin. Pagkatapos kong magmumog, lumabas ako at tanaw ko na may tao sa loob ng palikuran. Nagkunwari akong hindi ko alam na nandoon siya. Hindi pa ako sigurado kung ano ginagawa nya sa loob ng palikuran na yun. Kunwaring ginamit ko ang poso, pumasok sa paliguan at umihi. Pagkatapos noon, pumasok ako ulit sa loob ng bahay. Nagtimpla ako ng kape. Nasisilip ko parin ang palikuran sa aking kinatatayuan. Hindi parin lumalabas ang bata sa loob. Nang makapagtimpla na ng kape, pumasok ako sa aking kwarto, nagpalipas ng isang minuto bago lumabas. Pumunta naman ako sa terrace. Nakarinig ako ulit ng buhos ng tubig sa kulungan ng baboy at nang sinilip ko, isang 13-14 anyos na bata ang aking nakita. Nakatalikod ito kaya hindi ko makita ang mukha, kung guapo ba ito o hindi. Pero sa edad ng batang ito, masasabi kong maganda ang hubog ng katawan. Nang makita kong tapos na siya sa pagpapakain, dali-dali akong bumalik sa veranda, nagkukunwaring humihigop lang ng kape. May mga yabag akong narinig na papalapit sa harap ng bahay, dahil nasa likod ang kulungan. Biglang nagsalita ang bata.

"Good morning kuya Cyrus. Ako pala si Arvin. Yung kinuha ng mama mo na maglilinis at magpapakain ng baboy."

"Ikaw pala yung naikwento ni mama saken. Ilang taon ka na Arvin?"ang aking sagot sa kanya.

"14 na po ako kuya. Magsesecond year na ako sa pasukan," ang magalang na sagot ng bata.

Sinisipat ko ang itsura ng bata. Masasabi kong bata pa talaga itong si Arvin pero maganda ang hubog ng katawan niya sa kanyang edad. May biloy din siya sa kanang pisngi at maganda at maputi ang kanyang mga ngipin. May angking kaguapuhan itong bata na lalo pang pinaigting ng mga mata nitong nangungusap. Habang sinisipat ko ang kanyang itsura, kanina pa pala ito nagsasalita at nagpapaalam sakin.

"Kuya Cyrus, kuya, kuya!" ang medyo palakas ng boses ni Arvin habang ako ay tulalang nakatitig sa kanya.

"Ha? Ano yun Arvin," ang bigla kong nasabi.

"Sabi ko po, alis ako. Babalik nalang ako mamayang tanghali. May ipapagawa pa kasi si nanay sakin." sagot niya.

"Mamaya ka na umalis. Magkape ka muna. Halika ka sa loob." Tumayo ako at iginiya siya sa loob. Sumunod naman siya sakin sa dining area ng bahay. Pinagtimpla ko siya ng kape at nagpalaman narin ako ng tinapay. Sinabi ko ring magpalaman pa siya kung gusto pa niya at huwag siyang mahihiya sakin.

Habang nagkakape kami, pinagkwento ko si Arvin. Lima pala silang magkakapatid at siya ang bunso. May asawa na ang dalawang kuya niya, at ang isang ate niya. Kolehiyo naman ang kanyang ate at nag-aaral sa isang paaralan sa bayan. Napasarap ang kwentuhan namin at nabanggit nga niya na kinausap siya ng mama ko. Natawa nga siya dun sa sinabi ng mama ko daw na maarte ako kaya siya kinuha para maglinis ng kulungan. Tinanggap daw niya para makaipon din siya ng pera para sa pasukan. Tawa siya ng tawa ng tinanong ko siya.

"Vin, ano pala ginagawa mo kanina sa palikuran?" painosente kong tanong.

Nakita kong namula ang pisngi kung kaya alam kong may milagro siyang ginaw doon.

"Ha? Ehhh, u-umihi lang ako kuya,"ang nahihiyang sagot ni Arvin.

Natawa ako sa sagot niya pero di ko pinahalata yun para di siya mapahiya. Pwede naman kasi siyang umihi sa tabi ng kulungan.

Nagpaalam si Arvin dahil kailangan na daw niyang bumalik sa bahay nila. Noong makaalis si Arvin, dali-dali akong pumunta sa palikuran at sumalubong sakin ang pamilyar na amoy. Hinanap ko kung nasan ang naaamoy ko at nakita ko nga ang mga nagkalat ng puting dagta, mga bakas ng pagsasariling sikap ni Arvin. Dahil dito, nabuo ang isang plano. Planong nagpabago ng aking kamalayan sa mundo ng kalibugan at kamunduhan.