Kabanata 4 Campus Hearthrobs -Si Dave Part 2

Kabanata 4

Campus Hearthrobs -Si Dave Part 2

Masarap sa pakiramdam ang makatulong sa kapwa. Iba ang hatid nitong kaligayahan sa atin. Ito ang bumubuhay sa aking pagkatao sa panahong iyon dahil alam ko sa puso ko na isa ito sa mga gustong isakatuparan ni Albert. Dumadaan parin ako sa proseso ng paglimot kay Enzo. Pero sa nangyari kay Dave at sa tulong na iminungkahi ko sa kanya, pakiramdam ko, nagkaroon ako ng bagong misyon sa buhay -ang tumulong sa kapwa. Unti-unti nitong natabunan si Enzo. Nakatulong din ang isiping isa ang pagpapalaya kay Enzo sa mga nagawa kong tama sa buhay ko. Inaamin kong dumaan ako sa proseso ng paglimot kay Albert noon pero hindi ako nagtagumpay. Hindi ako nagtagumpay dahil hindi ko na talaga makakalimutan si Albert. Pero si Enzo na minahal ko rin, inaamin kong mahirap sa umpisa. But the thought that he is in good hands now relieves me from this delusion.

Kinabukasan, hapon noon, kauuwi ko sa eskwelahan at nagluluto naman si mama ng aming dinner. Tulad ng nakagawian, nakahiga ako sa sala habang nanonood. Ganito ako pag nagpapahinga. May nagdoorbell sa labas ng bahay. Lumabas ako at binuksan ito. Nakita ko si Dave,nakatayo at may dala-dalang bag. Natuwa ako dahil nakapagdesisyon ito ng tama. Kung tutuusin, hindi naman namin kailangan ng kasama sa bahay. Kaya naman namin ni mama ang mga trabaho dito. Pero ito lang ang naisip kong paraan para hindi tumanggi si Dave sa aking alok. At natutuwa akong tinanggap niya ito.

Nang mga panahong iyon ipinaliwanag ko na kay mama ang sitwasyon ni Dave at dahil likas na maawain ang aking ina, sumangayon ito na doon manatili sa bahay si Dave.

"Ow, Dave. Buti naman nakapagdesisyon ka na! Halika, pasok ka." nakangiting turan ko.

"Naisip ko kasi sir Cy na tama ka. Kaya nakahihiya man, kailangan kong tanggapin." sabi niya.

"Naku, wag kang mahihiya. Ituring mo akong kapamilya." sabi ko.

Pinatuloy ko si Dave sa bahay at pinamirienda. Ipinaliwanag ko ang mga kailangan niyang gawin sa loob ng bahay. Pero sinabihan ko na tutulong naman kami kapag panahon na ng eksamin niya. Hindi naman mabigat ang mga trabaho at sa tulad ni Dave na sanay at may magandang katawan, sisiw lang ang mga iyon.

Pumunta kami sa second floor ng bahay para ipakita ang kanyang magiging kwarto.

"Inayos ko na to para sa'yo Dave. Wala naman kaming kasama dito kaya ito ang magiging kwarto mo. Basta kung anong makita mo dito, malaya kang magagamit yun. Inuulit ko, ituring mo kaming kapamilya," paliwanag ko.

"Naku sir Cy, hindi ba nakakahiya? Halos kasinglaki na nito ang bahay namin ah. Tapos kumpleto pa sa gamit." turan niya.

May lima kasi na kwarto sa bahay. Tatlo sa baba at dalawa sa taas. Pinili ko sa taas dahil malapit iyon sa terrace na nakaharap sa fishpond at mga niyog sa paligid kaya nagustuhan ko doon lalo na pag nagpapahinga ako at gusto kong makapagisip. I find peace everytime i look at the pond.

"Ba't ka mahihiya? Sabi ko nga sa'yo, ituring mo kaming pamilya mo dito. Tayo lang dito sa bahay. Basta pag may kailangan ka, wag kang mahihiyang magsabi. Magkatapat lang naman ang kwarto natin," sagot ko. 

Sa loob ng isang buwan, nakita namin ni mama kung gaano kasipag si Dave kaya naman madali namin nakagaanan ito ng loob.

Isang umaga na gumising ako. Dumiretso ako sa terrace. Nakaharap ako doon sa fishpond. Naginat ako.

"Sir, ang ganda ng katawan mo!" sabi ni Dave na ikinagulat ko.

"Nandyan ka pala Dave." sagot ko.

"Palagi kitang pinagmamasdan diyan sir Cy. Parang ang sarap naman halikan ang bawat sulok niyan." sagot niya sabay himas sa bahagi ng aking dibdib.

Bahagya akong nakuryente sa himas na iyon at nakiliti. Bahagya akong tumawa dahil sa kiliting dulot niyon.

"Wag diyan Dave! Kaw din naman, maganda katawan mo tsaka maayos ang kulay mo, lalaking-lalaki." sagot ko sabay pisil sa kanyang utong. 

"Pati nga ata tong mga batuta natin, halos magkasize din," biro niya.Nagtinginan kaming dalawa at kasabay nun ay ang bungisngisan. Unang pagkakataon na nagpurihan kaming dalawa ni Dave ng aming mga katawan at aming tarugo. Marahil napapansin niyang napapalunok ako lalo na kung nakatapis lang siya ng twalya galing sa CR. Marahil hindi lang naamoy ni Dave kundi nakompirma niya ang lansa ng berdeng dugo na nananalaytay sakin. Naging tambayan namin ni Dave ang terrace sa taas ng bahay. Doon nangyayari ang aming mga kwentuhan lalo na pag tapos na lahat ng trabaho sa bahay. Doon niya ikinikwento sakin ang mga plano niya sa buhay, ang mga gusto niyang mangyari para kahit papaano maingat niya sa buhay ang kanyang pamilya. Gusto daw niyang magtrabaho sa ibang bansa para mapagaral niya ang kanyang mga kapatid. Punung-puno si Dave ng mga pangarap. Kaya ganito siya kapursigido,

Isang gabi na nagkukwentuhan kami sa terrace. Nagulat ako sa personal na tanong ni Dave na lalo pang lumalim.

"Sir, may itatanong sana ako, wag ka sanang magalit," bungad niyang tanong.

"Sige lang, kahit ano Dave,basta kayang kong sagutin," sagot ko.

"Totoo ba yung tsismis na nagkaroon ka ng karelasyong lalaki nun?" tanong niya. Bahagya akong nagulat ngunit nakabawi din naman.

"Oo Dave. Si Albert. Meron pa kaya lang si Albert ang umokopa sa malaking bahagi nito." sabi ko sabay turo sa aking puso.

"Siya ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Pero patay na siya. Wala na siya Dave. Iniwan na niya ako. Yun ang naging bangungot ng buhay ko." dagdag ko na may rumehistrong lungkot sa mata ko.

"Pasensya na sir ah." paumanhin nito.

"Naku, ok lang. Matagal na siyang wala. Masakit parin tanggapin pero patuloy naman siyang buhay dahil patuloy kong ginagawa ang mga gusto niya,"sagot ko.

"Hmmm, so totoo pala talaga. Sir, nakipagsex ka na din sa lalaki?" muli niyang tanong.

"Hahaha! Oo naman! Tanggap kasi ng mga magulang namin ang aming relasyon kaya normal lang samin na gawin yun,"natatawa kong sagot.

"Ilang beses na sir?" tanong niya ulit.

"Hmmm, tama lang ang dami," biro kong tugon habang tumatawa.

"Masarap naman sir?" tanong niya.

"Oo naman! Tirik-mata sa sarap," sagot ko na may halong kapilyuhan sa ekspresyon ng mukha ko.

"Eh, panu yun sir? Pareho kayong lalaki? Anong ginagawa niyo?" painosente nitong tanong. Natawa ako sa interesado nitong itsura nang mga panahong iyon. Para kasi siyang inosenteng bata sa naging asta niya. 

"Gumagabi na. Tara na. Tulog na tayo," yaya ko.

"Daya ni sir! Ano sir?" tugon niya.

"Halika na! Maaga pa tayo bukas," muli kong paanyaya. Halatang hindi pa niya gustong matulog hanggang hindi ko sabihin sa kanya.

"Sige na. Bukas ko nalang sasagutin yan." sabi ko. Mukhang nabuhayan ng loob si Dave nang sinabi ko yun.

"Asahan ko yan sir ha! Good night sir," masayang tugon niya.

"Good night, Dave," natatawang tugon ko.

Maaga kaming pumasok kinabukasan. Parehong umaga ang schedule namin kung kaya sabay kaming pumupunta. Ngunit kung may paperwork ako sa school, pinauuna ko na si Dave sa bahay.

Pagbaba namin ng sasakyan.

"Sir, mauuna na ako sa'yo ha. Malalate na ako. Malayo yung building ko ngayon," wika ni Dave.

"Sige na Dave baka malate ka pa kung ihahatid mo pa ako sa office," sagot ko. Akmang aalis na siya nang mukhang may naalala.

"Sir, yung sagot sa tanong ko ha! Mamayang gabi!" bigla niyang pahayag.

"Hahaha! Kaw talaga! Sige, sige! Luko-loko kang bata ka!" tugon ko at tuluyan na siyang tumakbo paalis. Akmang lalakad na ako nang biglang may nagsalita sa aking likuran.

"Ano ba yung tanong niya na di mo ata nasagot?" sabi ng boses sa aking likuran.

"Kaya pala ang bilis mo ako nakalimutan Cy. Dahil ba kay Dave Cy? Kaya agad-agad mo akong pinakawalan? Ganun nalang ba yun Cy? Mukhang dun pa ata tumutuloy sa inyo" tuluy-tuloy nitong tanong. Nagpanting ang tenga ko at umakyat agad ang dugo ko sa inis.

"Huh! Ganyan ba kababa tingin mo sakin Enzo? Alam mo sa sarili mo na hindi ako ganyan! Naririnig mo ba yang sinasabi mo?" galit kong tugon.

Nakita ni Enzo ang panlilisik ng mga mata ko kaya naman natakot ito at biglang nakaramdam ng pagkapahiya.

"Sorry Cy! Sorry. Nagseselos kasi ako! Sorry!" sagot niya na nagsusumamo.

"Ang tigas ng ulo mo! Napagusapan na natin to Enzo. Ano ba? Nakikinig ka ba? Enzo naman! Yung mag-ina mo ang pagtuunan mo ng pansin! Tama na!" pagalit kong tugon.

"Di ko kaya Cy. Di ko kaya!" sagot niya na lumuluha na.

"Kayanin mo para sa pamilya mo! Sige na, pinagtitinginan na tayo ng mga estudyante," sagot ko at humakbang na paalis.

Parang back to zero ang paglimot ko sa mga nangyari sa pagitan namin ni Enzo. Kaya naman hindi naging maganda ang araw ko. Nawalan din ako ng gana sa mga klase ko ng umagang iyon. Mahirap mapagbintangan sa isang bagay na hindi mo pa naman ginawa. Nang kinuha ko si Dave sa bahay, ang nasa utak ko ay ang tumulong. Paano naisip ni Enzo yun? Hay, ang selos nga naman, ginagawang demonyo ang utak ng isang tao, naisip ko. Kaya naman, kahit may gagawin pa ako sa faculty nang mga oras na iyon, nagdesisyon akong gawin nalang sa bahay. Hinanap ko si Dave para maisabay ko na pauwi. Wala rin kasi itong klase. Wala din ako sa tamang hwisyo para magluto ng kakainin para sa lunch kaya dapat nandun si Dave. Nakaramdam ako ng pagod ng di ko makita si Dave kaya naman napagdesisyonan kong umuwi nalang. Pagbukas ko ng gate at pagpasok ko ng sasakyan, nakita kong hindi nakalock ang pinto. Kaya naisip kong nandito na rin si mama o si Dave. Tiningnan ko ang kusina at may nakita narin akong nalutong pagkain. Wow, pinakbet na sinamahan ng pritong tilapya. Sarap nito, naisip ko. Umakyat ako sa 2nd floor ng bahay para makapagpalit at makakain na. Tawagin ko nalang sila sa kwarto mamaya! Pagtapat ko sa aking pinto, may narinig akong boses! Parang isinisigaw ang pangalan ko! Hinanap ko ang boses. Mukhang nanggagaling sa kabilang kwarto! Itinutok ko ang aking tenga sa pinto ng kwarto ni Dave, at mas naririnig ko ang boses! 

"Oh, sir Cy! Sir Cy! Owh, sir Cy! Ganyan nga! Sige pa Sir Cy! Hmmmm" ang paulit-ulit na nadinig ko.

Pinihit ko ang seradura at gulat na gulat ako sa aking nakita!

Author's Note:

Masarap gumawa ng kwento kung ikaw ay inspirado at nawawalan ka ng gana pag nakakabasa at nakaririnig ka ng negatibo. 

Partnership is about sharing responsibilities, deciding together and facing the challenge and its consequences with someone! Pag iniwan ka na sa ere at sarili lang ang iniisip, where is partnership? I'm back writing this story. Gusto ko tong tapusin para sa inyo. Para to sa inyo mga supporters ng kwento ko.