Kabanata 4 Bagong Yugto ng Pagtuturo- Sa Isang Kolehiyo

Naguusap kami ng aking mga kasamahan sa isang pampublikong paaralan na kung saan dalawang taon na akong nagtuturo

nang biglang tumunog ang aking telepono. Bagong number na naman. Baka mga estudyanteng nanloloko na naman ito. Sanay na akong lokohin ng mga estudyante kaya naman ang mga bagong register na number na walang pangalan ay hindi ko ineentertain. May mga pagkakataon kasi na biglang may mga number na magtetext sakin ng "Sir, ang guapo mo!" o kaya "Sir, i love your smile." Kung minsan naman "Sir, sarap mong tikman" o "Sir, sex tayo." "Sir,sarap mong hubaran" Sir, sarap mong halikan. Minsan, mga pilyo talaga ang mga bata. Kaya napakahirap ng maging isang guro. Kailangan mong ibalanse lahat para hindi ka magkasala. Pero tao lang ako, may mga pangangailangan sa katawan.

Patuloy sa pagring ang aking telepono kaya nagexcuse ako sa aking mga kasamahan.

"Hello, who's this?"

"Thank God! You answered! It's Albert's cousin, remember?"

"Hey, Shells! Kumusta?"

"Im fine,thank you. Ikaw, kumusta ka na?" tugon niya.

"Survivin'!" sagot ko.

"Well, that's good to know. It's a good start! It's been five long years since he died, Cy. Move on." sagot niya.

Oo nga pala. Limang taon na ang nakararaan,naisip ko.

"I'm tryin Shells, but I chose not to. He's my one great love and my one true love. Nobody can replace him in my heart." sagot ko.

"Cy, that's your choice. And sa naririnig ko,you're

happy with it!" tugon nito na may himig pakikisimpatya sa akin.

"By the way, why did you call?" tanong ko.

"Well, yung dati parin Cy. Matagal na kitang nililigawan tungkol dito. Please pumayag ka na!" sagot niya.

"You're such a 'never say die' woman, aren't you Shells!" tanong ko.

"Of course Cyrus! It's what we call passion, Cy!" sagot niya.

"Ok, ok! But with certain conditions." sagot ko.

Inilahad ko ang mga kondisyon na kailangan niyang sundin pag ginawa niya ang photoshoot. Pumayag naman ito. Anyway, ill be on guard when that happens, naisip ko.

"Oh my! Really? Thank you Cy! You just made my day! Don't worry, you'll gonna love the concept." masayang tugon nito.

"Ok! I trust you! Hey, it's almost Christmas vacation here. I'm planning to visit some of my relatives in Manila. Can I see your place?" tanong ko.

"Owh, sure Cy. You can visit me here anytime you want. My condo is widely open for you. Give me a call when you're here!" sagot niya.

"Ok! Thanks for calling. Bye." sagot ko.

"Bye" tugon niya.

Haaay, limang taon na nga pala ang nakararaan. At lumipat narin ako sa isang pampublikong paaralan makalipas ang tatlong taong paninilbihan sa isang kolehiyo, nagdesisyon akong magturo sa isang secondary school. Masaya naman ang buhay ko ngayon kahit papaano. Nagbibilang na ako ng mga kasalanang nagawa ko kay Albert. Mahirap minsan pero alam kong naiintindihan ako ni Albert. Limang taon. Ang bilis lumipas ng panahon. Limang taon na akong nasadlak sa kalungkutan. Limang taon!

5 years ago...

Pagkatapos ng masalimuot na pangyayari sa pagitan namin ni Christian, naisipan kong magturo muli sa isang kolehiyo malapit sa amin. Hindi man ganun kalaki ito kumpara sa unibersidad na pinanggalingan ko, maganda naman ito kumpara sa iba pang kolehiyo. Tinanggap ako agad na magturo sa kolehiyo kahit hindi pa ako MA graduate noon. Nang makita ko ang facilities ng school, sinabi kong kailangan nitong maimprove ito lalo na at dumadami ang kakompetensya nito na mga kolehiyo at unibersidad. I talked to the President that time para banggitin ang aking proposal. Kasama ng mga board of directors ng school, sinabi kong handa akong maginvest sa school na iyon to improve its service to students pero dapat walang makakaalam noon. I just want to be known as ordinary professor. Pumayag ang mga ito. Naging professor ako sa sumunod na academic year na walang nakakaalam na isa akong co-owner ng pribadong paaralan na iyon. Masasabi kong, I have a prolific stay at the college in my first academic year. Naging strikto ako sa aking mga patakaran sa loob ng aking classroom. Nakilala ako bilang isang respetadong prof na may angking galing sa lahat. Jack of all traits, Prof with multitude talents ang mga bansag sa akin. Pag nakikita na ako ng mga estudyante, mararamdaman ang kanilang takot, nginig at paghanga sa galing kong ipinamalas. Tiningala ako dahil isa ako sa mga prof na nagpabago ng imahe ng eskwelahang iyon. Naging organizer ako ng mga iba't-ibang students' activities na naging matagumpay sa lahat ng pagkakataon. Kasama ko palagi dito ang naging malapit kong kaibigan na si Rose. Madaldal si Rose kaya naman madali ko siyang nakagamayan ng loob. 5 taon na siya sa kolehiyo kaya alam niya ang bawat ugali ng mga kasamahan namin.

Marami akong nakikitang mga nagguapuhang mga lalaki sa campus pero pinilit kong hindi matukso dahil ayokong masira ang aking imahe. Nagpatuloy akong ipamalas ang mga pagbabagong ginawa ko sa mga estudyante. Strikto mang maituturing, hindi nito natakpan ang pagnanais kong maging malapit sa mga estudyante. Sa loob lang naman ako ng klase naging strikto. Hindi ko ito ginagawa pag nasa labas na. Kaya nandun yung takot pero pagmamahal ng mga estudyante sa akin. Maraming nainggit because i was able to revolutionize the school. Kung dati rati, ang mga estudyante, hindi handa pagpasok sa klase ko, ngayon, they have to review or else mapapahiya lang sila. Nagimprove ang performance nila sa klase ko.

Isa sa mga naingit sa mga nagawa ko ay si Mr. Balse na kasamahan namin ni Rose sa department namin.

"Nakow pogz, iwasan mo yang baklang yan. Baka gahasain ka! Kung anu-ano ang pinagsasabi niyan sa mga kasamahan natin. Kesyo, kakilala ka daw ng pinsan niya at may nakarelasyon ka daw na estudyante sa university na pinanggalingan mo!" matabil na kwento ni Rose.

Nagulat ako noon. Naaalala ko ang pinakamamahal ko. Doon ko ikinwento kay Rose ang mga nangyari samen. Ang kwento ng pagibig namin ni Albert. Wala akong nakitang panghuhusga kay Rose.

"Ang sakit naman pala ng nangyari sayo friend!" umiiyak nitong sabi sakin.

Ipinakita ko sa kanya ang larawan namin ni Albert ng masaya kaming magkasama. Yung mga albums namin, ipinakita ko rin sa kanya.

"Wow! Sino ba naman ang hindi maiinlove sa kanya! Napakaguapo naman pala niya! In fairness friendship, guapo kayong pareho! Bagay na bagay kayo" masayang komento nito.

"Pero friendship, umiwas ka parin sa inggiterang bakla na yan. Type ka ata eh. Kung anu-ano ang pinagsasabi. Isa nalang,mababatukan ko na talaga siya." wika pa nito.

"Hayaan mo nalang. Baka may regla lang" wika ko. Sabay kaming nagtawanan noon.

Ganito ata talaga sa isang organisasyon. Hindi maaalis ang inggitan lalo na pag nasa tugatog ka ng kasikatan, lalo na pag kinikilala ang iyong kontribusyon. Sabi nga nila, pag hitik ka sa bunga, binabato ka nila.

Mahirap makibagay minsan pero kailangan dahil iyon ang nararapat. May mga kasamahan kasi na maganda ang pakitungo sa'yo, pero yun pala, marami ng sinasabi pag nakatalikod ka. Yung iba naman, nakikisawsaw minsan sa issue kahit hindi naman sila kasama doon. Yung iba, daig pa ang The Buzz sa paghahatid ng kung anu-anong balita tungkol sa kanilang mga kasama. Sabi nga nila minsan, pag nagsamasama daw ang mga teacher sa isang lugar, daig pa nila ang mga kindergarten pupils sa kaingayan. Sumasangayon ako doon dahil yun ang eksena pag kumpul-kumpol kaming mga guro.

Napatunayan ko ang sinasabi ni Rose tungkol kay Mr. Balse nang minsan kinailangan kong bumalik sa faculty room dahil mayroon akong nakalimutan. Nakatalikod noon si Mr. Balse kaya hindi ako agad napansin.

"Ay, maniwala kayo sa kin mga friends!" mwestra nito sa kanyang kamay habang nagpapaliwanag sa grupo ng mga professors na kasama namin sa department.

"Yang si Mr. Mendoza, naku! Silahis yan. Naaamoy ko ang lansa niyan! Tska sipsip yan kaya malapit sa president at board of directors. Tingnan niyo nga, agad siyang nakuha dito kahit di pa siya MA graduate. Kasi nga mga friends, sipsip siya!" sambulat nito sa aming mga kasamahan. Natameme naman ang aming mga kasamahan na inginunguso ang likuran niya. Naintindihan iyon ni Mr. Balse kaya naman lumingon siya sa kanyang likuran. Para itong nabuhusan ng isang baldeng tubig nang makita ako. Pulang-pula ang mukha niya pero nakataas parin ang kanang kilay nito. Naging kalmado ako para ipakita na hindi ako mababa na tulad niya. Kailangan pa talagang manira dahil lang sa insecurities niya.

"So it is true then Mr. Balse! Tama nga pala na palagi mo akong sinisiraan." kalmado kong turan. Tameme parin siya.

"Kung silahis man ako Mr. Balse, sa tingin ko, hindi yun makakaapekto sa pagtuturo ko. Tulad mo, bakla ka, pero may narinig ka ba sakin? Wala Mr. Balse. Kung sabihin kong silahis ako, would that change the fact that Im a better professor than you are?" tuluy-tuloy kong sagot.

"Besides Mr. Balse, dumaan ako sa hiring process! Yes, im not a graduate of MA yet but I graduated Cum Laude, and that I think, is a reason enough for me to be accommodated in this institution. I was hired based on merits!" sagot ko. Wala itong imik. Akmang tatalikod na ako nang may gusto pa akong pahabol na sabihin.

"By the way Mr. Balse, you better revisit your codes of ethics! And sir, remember one lesson from me, NO CURE FOR INSECURE!" sagot ko at akma ng lalabas.

"Oo nga, guapo ka! Mahal ka ng mga estudyante! Malapit ka sa admin! Marami ka ng nagawa dito! Pero mananatili ka lang diyan. Ako? Maiinsecure sayo? Excuse me Mr. Mendoza! Lamang ka nga siguro sa itsura at talino, pero mananatili kang mas mahirap pa sa daga! Nangungupahan lang kayo ng nanay mo diba? Hindi mo kayang lagpasan ang estado ng buhay ko!" panlalait nito. Pati mga kasama ko, nagulat sa mga sinabing iyon ni Mr. Balse. Kilala kasi ang mga Balse na may kaya sa aming lugar pero hindi ko aakalaing ganun ito kayabang. Oo nga, nakasakay siya ng kotse pag pumapasok sa eskwelahan samantalang ako motor lang pero hindi sapat iyon para manlait ng kapwa. Mukhang nakuha ko ang simpatya ng aking mga kasama sa sinabing iyon ni Mr. Balse.

"You're hitting below the belt, Mr. Balse!" kontrolado kong tugon.

"Hindi mo pa nga talaga ako kilala! You better hire an investigator Mr. Balse!"sagot ko na kinakalma ang sarili ko. 

"Remember, NO CURE FOR INSECURE!" pahabol kong pahayag at walang lingon likod akong umalis sa faculty. Naging isang mainit na balita sa eskwelahan ang ginawang iyon ni Mr. Balse sa akin. Marami ang nakisimpatya sa akin. Lalong dumami pa ang nainis kay Mr. Balse sa mga panahong iyon.

"Friendship, ang taray pala ng ginawa mo!" bungad ni Rose sakin.

"Anong ginawa ko?" tanong ko.

"Yung bali-balita dito sa school. Alam mo ba ha? Lahat ng coteachers natin humanga sayo! Napakaprofessional mo parin daw sa pagsagot mo kay baklita! Samantalang, histerikal daw siya! Sayang may klase ako nun, hindi nasaksiha ang nangyari." kwento niya na may halong panghihinayang at inis.

"Ayokong gawin yun, pero sumosobra na siya." sagot ko.

"Tama lang yun sa kanya friendship! Sa ginawa niyang yun, you dont have to hide behind the bush,diba? Lalo ka lang niyang itinulak pataas. Andami kayang humanga sa'yo at andaming naiinis sa mapanlait na baklitang yon!" paliwanag nito

Kumalat din sa school na isa akong alanganin. And so what! Basta wala akong tinatapakang tao! Wala akong dapat ikahiya kung anong pagkatao meron ako! Natapos ang academic year na iyon na matagumpay. I build up my name with pride. Commitment at passion sa trabaho ang naging sikreto para makita nila ang aking angking galing.

Author's Note:

Abangan ang mga campus hearthrobs sa susunod na pahina ng buhay ni Cyrus. Sinu-sino kaya sila? Makatutulong ba ang mga ito sa pagmove on ni Cyrus?