Kabanata 4 Campus Hearthrobs -Si Mon

Natapos ang araw sa eskwelahan na pagod ang aking pakiramdam. Nauna na ng umuwi si Dave nang panahong iyon dahil alas tres ang kanyang uwian. Habang pauwi, may namataan akong bukas pang parlor sa bayan kaya naman agad-agad kong inihinto ang aking sasakyan. Nagdesisyon akong magpagupit para hindi ngarag ang itsura ko lalo na't wala nang oras para ayusin minsan ang buhok. Gusto ko ng haircut na hindi na kailangan pang suklayin. Gusto ko maiksi lang para konting pasada lang ng kamay, ayos na. Bumaba ako sa sasakyan at pumunta sa nakabukas na parlor. Pagpasok ko, napansin kong walang tao sa loob. Bakit kaya nakabukas kung wala namang tao, naisip ko. Naupo ako sa upuang nakalagak doon. Napansin ko na may maliit palang pinto doon na animo'y isang kwarto. Tahimik naman ang paligid nang dumating ako ngunit biglang may naulinigan akong ingay sa loob ng kwarto.

"Ahhhh, malapit na!" boses ng isang lalaki. 

"Sige lang iputok mo lang!" bulong naman ng isang bakla.

Umiling-iling ako tanda ng hindi pagsang-ayon sa ginagawa nila. Hindi man lang nagsara muna bago gumawa ng milagro,naisip ko. Hinintay kong matapos sila dahil gusto ko talagang magpagupit nang araw na yun. Nakakatanggal din kasi ng stress everytime i groom myself.

Maya-maya lamang, habang nagtetext ako gamit ang aking cellphone, naramdaman kong bumukas ang pinto at inuluwa nun ang dalawang tao. Unti-unti kong itinaas ang aking mukha. Nakita kong nagulat ang dalawa nang makitang may tao pala sa upuan na naghihintay. Tumingin ako at nakita kong nagulat at nahihiya si Mon. Isa siya sa mga may guapong mukha nung pageant.

"Ay sir, nandito ka pala?" nahihiya niyang tanong.

"Oo eh. Magpapagupit sana ako," sagot ko na bahagyang nailang sa sitwasyon.

Nakita kong inabutan siya ng bakla ng pera at kinuha niya naman iyon. Nagpaalam ito sakin na may bahid ng hiya ang ekspresyon. Tinanguan ko lang siya at bahagyang ngumiti.

"Bye Mon. Sa uulitin ha. Thank you," malanding paalam ng baklang may-ari ng parlor.

Bahagya akong natawa ng may makita akong talsik ng tamod sa noo ng bakla. Pareho pa silang napatingin sa akin. Pati si Mon na paalis na noon. Dahil napatingin sila sa akin, itinuro ko ang tamod sa noo nung bading.

"Ay, effect yan!" sigaw nito sabay punas.

Si Mon naman parang gusto ng mawala na lamang dahil sa hiya. Ginupitan ako ng bakla at nagustuhan ko ito dahil umaliwalas ang aking itsura. Pauwi na ako noon nang nadaanan ko si Mon na naglalakad. Mukhang wala siyang masakyan. Sa pagkakaalam ko, medyo malayo ang barrio nila. Kaya hinintuan ko siya. Binuksan ko ang bintana ng sasakyan.

"Hey, wala ka bang masakyan?" tanong ko.

"Oo sir eh. Naiwanan ako ng huling byahe ng tricycle," sagot niya.

"Halika na. Hatid na kita," mungkahi ko.

"Naku, mapapalayo kayo sir. Wag na sir. Maglakad nalang ako," tugon niya na halatang desidido sa gagawin.

"Ok lang Mon. Tsaka, gumagabi na ow! Delikado sa daan," pilit ko.

Walang nagawa si Mon kundi ang sumakay dahil nakita niya ngang dumidilim na.

"Salamat sir ah." sagot niya.

"Ok lang Mon," sagot ko. Hindi ako makapagisip ng itatanong kaya pinansin ko ang hawak-hawak niya.

"Uy ano yan?" tanong ko.

"Ay ito sir?" sabay taas sa plastic.

"Lechong manok sir. Naglambing kasi si junjun ko kaninang umaga nang umalis ako. Paborito niya kasi to sir!" sagot niya.

Bahagya akong napatanong sa isip ko kung sino ang ang sinasabi niyang junjun. Naramdaman yata niya ang aking pagtatanong.

"Anak ko sir," dagdag niya.

"Apat na taon na siya. Siya ang naging inspirasyon para magpatuloy ako sa pagaaral ko. Naku sir,magugustuhan mo yun sir. Sobrang makulit" sagot niya.

"Hindi alam na may anak ka pala Mon," sagot ko.

"Bihira lang kasi talaga nakakaalam sir. Wala naman kasi silang nakita na asawa ko," sagot niya.

"Nasan ba siya?" tanong niya.

"Kinuha siya ng kanyang magulang sa US. Ayaw nila sakin dahil mahirap lang kami. Iniwan nila ang bata sakin dahil ayaw nilang magmukhang batang ina ang kanilang anak! Alam kong ayaw Yen na gawin nila yun pero they manipulated everything. Masakit yung nangyari samin. Mahal namin ang isa't-isa." sagot niya na may bahid ng panghihinayang.

"Kaya eto sir. Kaya pilit kong inaayos ang buhay ko para sa anak ko," naiiyak niyang sagot.

Nakakabilib ang taong ito. Nagagawa niya ang mga bagay tulad ng pagpapabayad at pagbebenta ng sarili para lang may maipakain sa anak. Mali man siguro ang kanyang paraan pero nakakabilib parin. Kung ganito lang sana lahat ng mga ama na marunong manindigan sa kanilang responsibilidad, marahil, mapapabuti rin ang kanilang mga anak.

"Hmmm, kaya mo ba ginawa yung kanina sa parlor Mon?" tanong ko.

Tumango siya na may bahid ng pagkapahiya.

"Paminsan-minsan lang humiling si junjun sir. Hindi siya mapaghanap. Nagkataon na walang-wala kami ngayon nina tatay at nanay, kaya naman nagawa ko yun. Hiyang-hiya nga ako sa inyo sir eh." sagot niya.

"Matagal mo na bang ginagawa ang ganun?" tanong ko.

"Pag nangangailangan sir. Tulad ngayon. Ayokong umuwi ng wala ito," sabi niya sabay taas sa lechong manok.

"Oo, mali sir! Pero kung para sa anak ko, ang mali nagiging tama!" sagot niya na may paninindigan.

Nahaplos ang puso ko sa sinabi niyang iyon. Isa siya sa mga taong nagpatunay na may mga amang hindi pabaya at responsable. Nakita ko sa kanya ang isang ama na talagang nagmamahal sa kanyang anak. Nakakabilib ang lakas ng loob ng lalaking ito. He deserves to be successful in life,naisip ko.

Dumating kami sa bahay nila. Maayos naman ang tirahan nina Mon. Kasama niya doon ang kanyang mga magulang at anak na si junjun. Yung mga kapatid daw niya, bumukod na nang makapag-asawa. Pinapasok ako ni Mon sa bahay nila. Hindi naman ako tumanggi kasi gusto kong makita ang anak niya. Nang tumigil ang sasakyan sa tapat ng bahay nila, may batang lumabas.

"Lolo, lola, nandito na si Papa! Ang gara ng sinakyan niya!" matabil na komento ng batang kopyang kopya ang mukha ng ama.

"Sir, pasok ka!" turan ni Mon.

Pumasok kami.

"Anak, may sorpresa si papa! Charraaaan!" sabi ni Mon sa anak sabay pakita sa plastic.

"Wooooow! Lolo, lola! May lechon na ako! Sarap nyan pa! Ang bait-bait talaga ng papa ko! Kaya mahal na mahal ko," sabi nito sabay pinugpog ng halik sa mukha si Mon.

Napaiyak ako sa tagpong iyon. Ewan ko ba? Pag ganung tagpo ang nakikita ko, hindi ko mapigilan ang sarili ko kundi umiyak! Nakita iyon ni Mon.

"Anak, dalhin mo na ito kina lolo mo sa kusina at kakain na tayo mamaya!" utos ni Mon sa anak. Dagli-dagli namang tumalima ito sa utos ng ama.

"May problema ba sir?" tanong ni Mon.

"Wala, wala naman Mon. Naiiyak kasi talaga ako pag nakakakita ng mag-amang nagyayakapan. Hindi ko kasi naranasan yan sa tatay ko kasi iniwan kami. Kaya napakaswerte mo sa anak mo. Mahal na mahal ka!" sagot ko.

"Kahit ganito lang ako sir, mahal na mahal ko rin ang anak ko. Pag nakikita ko yan paguwi ko sa school, lumalakas ang loob ko. Nawawala ang pagod ko! Nakita niyo naman kung gaano siya kabibo sir. Nakakatuwa!" sagot niya.

"Papa, kain na!" sigaw ni junjun.

Pinaunlakan ko ang paanyaya ni Mon na kumain sa kanila. Masarap ang kain ng anak niya.

"Pa, sino ba ang kasama mong guapo at may magarang sasakyan?" tanong ni junjun na ikinangiti naming apat.

"Anak, siya ay isa sa mga..." di na natapos dahil nagsalita muli ang bata.

"Siya ba yung isa sa mga ninong ko Pa?" tanong nito na ikinagulat naming apat.

"Naku anak, hin---" sagot ni Mon na inunahan ko.

"Oo, ako si ninong Cyrus mo. Kaya dapat magmano ka sakin mamaya para may regalo ka sakin," tuluy-tuloy kong sagot.

"Wooow! Guapo pala ninong ko Pa. Dapat nun mo pa siya dinala dito," sagot ni junjun.

"Sir, pasensya na ha. Nagtatanong kasi lagi yan kung sino ang ninong at ninang niya. Di pa kasi napabinyagan." bulong ni Mon.

"Naku,ok lang Mon. Ow junjun, dahil ninong mo na ako at dahil sir ako, dapat kapag nagaral ka na, dapat ikaw ang manguna sa klase ha!" turan ko sa bata.

"Sir ka pala ninong? Magpapaturo po ako sa inyo para lalo akong gumaling at tumalino," sagot nito na siyang ikinahagalpak namin sa mesa.

Natapos ang kainan at kinailangan ko nang umuwi.

"Ow junjun, mano ka na sa ninong," sabi ko sa bata. Inabutan ko siya ng isang libo.

"Wow, may pera na tayo Pa! Salamat ninong!" sagot nito sabay halik sa akin. Napakasweet ng batang to, parang ang sarap naman maging anak nito, naisip ko.

"Naku sir di mo na sana ginawa yun," sabi ni Mon.

"Ok lang yun. Nakakatuwa yung anak mo Mon! Kumpare na pala dapat tawagan natin!" sabi ko. Nagtawanan kami sa bilis ng pangyayari. Nagkaroon ako ng instant inaanak. Inihatid niya ako sa labas.

"See me tomorrow Mon. Irerekomenda kita sa kaibigan ko na may-ari ng isang restaurant. Para di mo na gawin yung ginawa mo kanina. Tska iaaplay kita sa foundation ko para di ka na magbayad ng tuition fee mo hanggang maggraduate ka. Ok lang ba sayo ang magtrabaho sa restaurant?" tanong ko.

"Naku sir,malaking tulong po yan sakin at sa anak ko. Salamat ng marami," sagot niya na maluwag na nakangiti sakin.

Kinabukasan, inayos ko ang mga papers ni Mon para sa scholarship niya. Tinawagan ko din ang aking kaibigan para magawan ng paraan ang schedule ni Mon sa resto niya. Malaki ang utang na loob nito sa akin kaya siguradong di ako tatanggihan. Nang magkita kami ni Mon, sinabi ko sa kanya ang magandang balita. Naiyak pa nga siya sa sobrang saya!

"Naku sir, hindi mo alam kung gaano kalaking tulong nito sakin! Maraming salamat sir! Hindi ko alam na sa paghatid mo pala sakin minsan, magdadala pala ng napakalaking blessing sakin. Hindi ko ito inaasahan sir. Kung di dahil sa anak ko, matagal na akong sumuko," mahabang pahayag ni Mon.

"Naku, di ko naman ginawa lang to para sayo. Para to sa inaanak ko! Kung makakatapos ka, siguradong kaya mo ng ibigay ang gusto ni junjun. Gusto kong lalo ka pang maging mabuting ama sa kanya!" sagot ko.

"Naku sir, tara celebrate tayo. Libre kita ng isaw!" turan nito.

"Hindi na. Tara nalang sa bahay. Nandun si Dave. Inuman tayo. Wala naman si mama ngayon.

(Take note: Sa panahong nakilala ni Cyrus si Mon, Mark at James, nasa bahay pa ni Cyrus si Dave. Baka nganga na naman kayo sa timeline ng kwento.)

"Magluto tayo ng inihaw na isda na pulutan. Umiinom ka ba?" tanong ko.

"Oo naman sir! Ako pa!" sagot niya. Umuwi kami sa bahay. Pagdating namin doon, tahimik ang buong kabahayan. Pinapasok ko si Mon. Tinawag ko si Dave. Hinanap ko hanggang kwarto niya. Ba't kaya wala yun, naisip ko. Nabasa ko ang note niya sa ref.

"Sir Cy, pasensya na kung di kita nahintay. Umuwi muna ako kahit may sakit si nanay. Nagluto na ako para sa dinner. Solo flight ka muna Sir. Pasensya na! Mwah mwah!" ang nabasa ko.

Luku-luko talaga yun. May mwah mwah pa, naisip ko.

"Mon, wala kasi si Dave. Umuwi pala. Ok lang ba na bili nalang tayo ng pulutan?" tanong ko.

"Naku sir, ok lang. Kahit ano." sagot niya.

Iniwan ko muna si Mon at bumuli sa bayan ng liempong baboy. Bumalik ako at niyaya siya sa terrace sa taas para doon uminom. Marami kaming napagkwentuhan tungkol sa buhay. Naghubad ako ng aking pang-itaas na damit. Pati pantalon ko, inalis ko narin. Ganun din ginawa niya. Bahagya kaming nainitan sa espiritu ng alak.

"Sir Cy, hindi mo ba ako type?" bigla nitong tanong.

"Anong ibig mong sabihin?" sagot ko.

"Alam naman natin kung ano ka talaga sir," malakas na loob nito dahil sa espiritu ng alak.

"Kasi sir noon, hindi ka talaga namamansin. Ni hindi mo nga ako tiningnan eh. Sabi nila, guapo daw ako. Pero para ata sa'yo, pangit ako eh." sabi nito.

Alam kong malakas narin ang loob ko nun kaya naman hindi na naiisip ang sinasabi kung nakakasakit ba o hindi.

"Oo nga. Ganun ako. Pero di naman kasi ako basta basta Mon. Di ako pumapatol kung kani-kanino lang," sagot ko.

Natigilan si Mon. Para bang lumiit ang tingin sa sarili niya. Para ko kasing sinabi na di ko siya papatulan dahil di siya pasado sa standard ko. Ipinaliwanag ko agad ang sarili ko.

"Ibig kong sabihin, hindi ako pumapatol basta-basta. Kinikilala ko muna yung tao. Di naman kasi ako pakawala Mon. Tsaka, guapo ka naman. Di ka naman mananalo sa pageant kung hindi eh!" pampalubag loob kong pahayag.

"Talaga sir! Eh bat di mo ako pinapansin nun?" tanong niya na nakuha na agad ang ibig kong sabihin.

"Oo naman! Syempre nahihiya din ako kasi di naman tayo ganun kaclose," sagot ko.

"Pero sir type mo rin ba ako?" tanong niya.

"Oo naman Mon. Nakakabilib pa ang personalidad mo. Humahanga ako sa'yo." sagot ko.

"Sir, gusto kong magpasalamat sa lahat ng maganda mong balita sakin ngayong araw," pagiiba niya.

"Misyon ko na ata yun Mon. Magmula nang mamatay si Albert, naging misyon ko ang tumulong lalo na pag may kinalaman sa pag-aaral. Wala akong hinihinging kapalit Mon. Basta pagsumikapan mong maabot lahat ng gusto para kay junjun. Handa kitang tulungan kung kinakailangan. Sa tingin ko kasi, magiging mabuti ka pang ama sa kanya pag naayos mo ang sarili mo," mahabang litanya ko.

"Gusto kong magpasalamat sir," sagot niya sabay hinubad ang kanyang boxer's. Tumambad doon ang kanyang brief na kulay puti. Ang linis tingnan. I really don't understand the layering of underwear. Mainit ata yun na may boxer ka na, may brief pa sa loob. Pero kanya-kanyang trip lang yun. Napakalinis tingnan ni Mon sa kanyang puting brief.

"Itigil mo yan Mon. Di mo kailangang gawin yan! Para ka naring nagpabayad sakin kung ginawa mo yan," sagot kong nakanganga sa itsura niya.

Halos magkasingtangkad lang kami ni Mon. May taas siyang 5'7", makinis ang balat, flat chested pero may hulma iyon sa dibdib niya, maganda ang hugis ng paa na natural ang hubog para sa isang lalaking nas edad niya. Malinis ang buong aura niya na sinamahan ng makapal na kilay, nangungusap na mata, katamtamang tangos ng ilong at ang labi niyang mamulamula. Parang masarap siyang halikan lagi.

"Sir, wala akong maisip na ibang paraan para nagpasalamat sa'yo. Ito lang. Alam kong bukal sa loob mo ang pagtulong pero sa simpleng paraan kong to, maipapakita ko kung gaano ako nagpapasalamat sa'yo," tugon niya.

"Sir please, tanggapin mo na ang pasasalamat ko tulad ng pagtanggap ko sa tulong mo," dagdag niya.

"Mahirap tanggihan ang ganyang katawan at itsura Mon, pero kailangan. Ok na sakin ang salamat na salita. Magkumpare na tayo. Hindi lang tayo magkakilala na ngayon. Hindi ito tama Mon," sagot ko.

"Sir please! Ako na nagmamakaawa sa'yo! Please!" sabay hawak sa kamay ko at idinikit ang sa kanyang malambot pang tarugo.

"Mon naman eh! Sobrang tukso ka eh!" sagot ko.

"Please sir. Simulan na natin. Gusto ko na tong gawin kanina pa. Alam kong ibang karanasan pag ginawa ko to sa kasingguapo mo!" pakiusap niya habang itinayo ako sa aking kinauupuan. Hinubad niya ang aking boxer's at hinimas ang aking tarugo. Nasarapan ako sa ginawa niya kaya napapikit ako. Hinalikan niya ang aking mga labi at pinasok niya ang kanyang dila para magalugad ang kaloob-loobang bahagi nito. Nakakalibog ang amoy chicong mga hininga namin. Nakadagdag ito sa pagsidhi ng kalibugan sa aming mga katawan. Halos mapugto ang hininga namin sa tagal ng halikang iyon. Magaling siyang humalik animo'y wala ng bukas sa pagsipsip niya ng aking labi at aking dila. Bawat galaw ng dila niya ay waring tugtugin na kailangan kong sabayan!

"First time kong humalik sa kapwa ko lalaki," paanas niyang turan.

"Ang sarap pala!" dagdag niya.

Patuloy ang paghimas niyang ginawa sa aking katawan na nagdadala ng mga kiliti at kuryente sa aking kaloob-looban. Patuloy ang aming halikan na naglakad malapit sa divan. Nakatayo parin kami. Bumaba ang aking halik sa bahagi ng kanyang leeg. Mabango parin ito sa kabila ng maghapong pagaaral. Nakadagdag ang pinaghalong pabango at pawis sa lalaking-lalaki niyang amoy na nanunuot sa aking kamalayan at dinadala ako sa mundo ng kalibugan. Hinalikan at sinipsip ko ang utong niya na mamula-mula. Napakinis ng katawan niya. Kasingkinis at kasingputi niya ang katawan ni Christian. Pinagbuti ko ang aking pagkain ng kanyang nipples na lalong ikinaungol niya.

"Owwwwh! Galing mo naman sir! Owwwwh. Harder! Sipsipin mo paaaaah!" tugon niya. Pinaupo ko siya sa harang ng terrace habang ang mga paa niya ay nakatunton sa divan. Medyo nangawit ako sa pagsipsip sa kanyang bola kaya pinahiga ko siya sa divan. Kasabay nun ang pagdila sa kilikili niya pababa sa kanyang hita. Dinilaan ko ang kanyang mga hita na naging dahilan ng kanyang paggalaw na animo'y nakiliti ng husto. Sinabayan nito ng kanyang paghalinghing.

"Owwwh! Sarrappp niyan sir!" tugon niya.

Pinaghiwalay ko ng husto ang kanyang hita. Ohhhh! Ang amoy na'yon. Hindi ito masangsang pero alam kong amoy ng bayag iyon. Ang bango! Isa itong pabango na naghahatid sakin ng napakalibog na amoy. Inaamin kong testicle fetish ako! Pag nakakaamoy ng bayag, ibang libog ang hatid nito. Sinibasib at malaya kong nilantakan ang kanyang malalaking bola bola.

"Owwww! Sir Cy, nakakabaliw yan. Ganyan pala kasarap yan!" tugon niya.

Lalo kong pinagbuti ang pagsakmal nito at pagsipsip kung kaya lalong tumindi ang libog at halinghing niya. Pinaglaro ko ang mga iyon gamit ang aking dila na naging dahilan ng pagungol niya.

"ahhhhhhh! Ohhhhh! Sige paaaaah!" tugon niya.

Sinunod kong sinipsip ang pinakaulo ng kanyang tarugo. Nagpatindi ito ng kanyang libog dahil bahagya niya ikinadyot ang kanyang tarugo sa bibig ko. Ninamnam ko ang lasa ng kanyang paunang katas habang pinaglaway at sinipsip ko ng buo ang kanyang buong tarugo.

"Owwwwwwwhhhh!" impit niya habang iginagalaw ang ulo at minamasahe ang buhok sa tindi ng sarap na dulot ng ginawa kong deepthroat. Nagtaas baba ako sa kanyang tarugo at sinabayan niya ito ng matindi at masidhing pagkadyot! Nagsalubong ang aking pinagpalang bibig at ang kanyang pagkadyot kung kaya madaling bumulwak ang masaganang katas niya na siya ko namang ninamnam. Manamisnamis ito dahil sa epekto ng beer na ininom namin. Pinagbuti ko ang pagsipsip hanggang sa kahuli-hulihang talsik ng katas niya. Masagana talaga ang bayag niya sa katas. Nakita kong tayung-tayo pa ang kanyang tarugo kung kaya naman inupuan ko ito. Unti-unti at dahan-dahan kong ipinasok ang masikip kong pwet sa kanya. Lalo pang nakakalibog ang kanyang itsura.

"Owwwwhhhhh! Ang sikipppp!" bulong niya. Ginamitan ko siya ng muscle control. Piniga piga ko ang tarugo niya gamit ito kaya naman lalo siyang napahalinghing sa sarap!

"Ang galing mo! Ang sarap niyan sir! Ituloy mo paaaaah! Walang katulad yan. Ang sikip! Sinasakal ang burat koooo" tugon niya.

Lalo kong sinakal ang tarugo niya. Nagtaas baba ako, sinabayan niya iyon, mabagal, hanggang sa pabilis ng pabilis. Parang pangangabayo lang!

"Ayyyaaaaaaan naaaaaaaah!" kasabay nun ang sunud-sunod na pagragasa ng kanyang tamod sa kaloob-looban ko habang tumalsik naman ang tamod ko sa kanyang tiyan kahit hindi ko ito sinalsal!

Nanlupaypay kami sa nangyari! Nahiga ako sa dibdib niya kahit may tamod ito!

"Ikaw ang pinakamasarap na natikman ko sir! Hindi ko to makakalimutan. Salamat, pinagbigyan mo ako kumpare," ngiti niya.

Naligo kaming magkasabay nang gabing iyon. Naging maganda ang ugnayan namin ni Mon.

Naging dagok sa buhay ni Mon nang nagkasakit si junjun, binalak niyang huminto dahil kailangan niyang magfull time sa pagtatrabaho para sa gamot ni junjun, pero hindi ako pumayag!

"Pang-aabuso na to pare! Hindi na to tama! Sobrang daming tulong na'to." sagot niya.

"Isang semestre nalang,tapos ka na! Konting tiis nalang! Ako na muna ang sasagot sa mga gamot ni junjun! Sige ganito nalang, utang nalang ito at bayaran mo ako pag nagkapera ka. Hindi ko pwedeng panoorin nalang kayo mag-ama! Hindi pwedeng pabayaan ko ang inaanak ko," paliwanag ko.

Humagulgol siyang yakap-yakap ako.

"Salamat talaga pre! Hindi ko alam kung paano na kami pag wala ka!" sagot ni Mon.

Nagpatuloy siya at nakatapos si Mon. May mga sumunod pang nangyari samin lalo na nung umalis na si Dave sa bahay. Tuluyan narin niyang kinalimutan ang dati niyang gawi na pagpunta sa mga parlor para magkapera dahil sa trabaho niya.

Naging maganda ang kapalaran ni Mon dahil agad siyang nakapasa sa board pagkagraduate. Isa na siyang licensed engineer ngayon at nagtatrabaho sa isang malaking kumpanya sa Makati. Hindi parin ako nakakalimutan ng aking inaanak. Napakaguapo ng bata lalo na ng tumira sila sa Manila. Naging bahagi ako ng buhay ng mag-ama kung kaya kahit anong mangyari patuloy kaming naging matalik na magkumpare. Naging saksi ako sa mga espesyal na araw ni junjun lalo na nang magsimula siyang mag-aral. Daddy Cyrus na nga ang tawag niya sakin ngayon.

Author's Note:

We live for a mission. Yan ang isinabuhay ni Cyrus Mendoza. Tunghayan pa kung paano niya binago ang dalawa pang buhay ng kanyang estudyante.