Kabanata 2 Unang Sabak, Dalawa ang Nasibak- Si Christian Huling Bahagi

Mahirap ang sitwasyon ko ng mga panahong iyon. Isang kaibigan ang nagmamahal sa akin. Ako naman, nakatali sa isang pagibig na hindi ko alam kung mabibigyan pa ng katuparan. Ewan ko. Basta naisip ko na kailangan ko talagang makausap si Christian para maipaliwanag kung bakit ko kinailangang sabihin ang mga salitang iyon. Ipinagdasal ko nang panahong iyon na sana matanggap niya at maliwanagan siya sa aking ginawa. Mabait siyang tao. Napakabait. Kung mayroon man akong gustong ipalit kay Albert, si Christian yun. Pero hindi natuturuan 

ang puso.

Wala siyang nagawa kundi sumunod sa loob ng kotse. Wala kaming imikan sa loob. Halatang nayayamot si Christian pero maaaninag mo ang isang ngiti na nanggagaling sa aura ng kanyan ilong. Kahit nayayamot ang buong itsura niya, halatang nagustuhan niya ang ginawa kong paghabol.

"Dalhin mo ako sa tahimik na lugar" bungad ko.

Tumingin siya sa akin ng may halong inis. Parang sinasabing demanding ako. Pinaandar niya ang kanyang kotse. Bagay pala niya ang maging brusko. Dati kasi boy next door ang imahe niya. Pero ngayon, napakabrusko. Wala parin kaming imikan hanggang marating namin ang isang burol. Open space ang lugar, mahangin at napakasarap sa mata dahil malawak ang matatanaw. Kung nature lover ang isang tao, maaappreciate niya talaga ang tanawin. Una siyang bumaba sa kotse. Tahimik siyang nakatingin sa kawalan.

"Kumusta ka Christian?" bungad kong tanong.

Tumingin siya sakin. Umagos ang luha niya. Patuloy iyong umagos hanggang sa humagulgol siya. Hindi ko alam kung lalapitan ko siya o papanoorin ko lang siya nang panahong iyon. Naaawa ako sa kanya sa aking nakikita.

"What a question Cyrus! Whaaaat a question!" sigaw niya. Medyo nagalala ako dahil unang pagkakataong sinigawan ako ni Christian.

"You ask me that freakin' hell question after what you had done?" waksi niya sa kanyang kamay paharap sakin.

"Alam mong ayaw kong gawin yun sa'yo! Pero kailangan, Chris! Para rin sayo yun!" kalmadong paliwanag ko.

"Para sakin, Cy? Para sakin?" mapaklang tawa nito.

"Ayaw mong gawin pero ginawa mo. Masaya ka naman na kasama ako diba?" patuloy niya.

Tumango-tango ako.

"Naaawa na ako sayo nun Chris kasi nakikita ko kung gaano ka kasinsero. I dont want you to be a rebound. Napakabuti mo para gawin ko yun." sagot ko.

"Eh ano yung ginagawa natin Cy. Wala lang yun sa'yo?" galit niyang tanong.

"You know, i never ask for it Chris! Not even a single one! You know it!" sigaw ko.

Nagulat siya. Narealize niyang tama ang sinabi ko.

Tumingin ulit siya sa kawalan. Humagulgol. Pati ako, ramdam na ramdam ko ang kanyang pagdurusa. Para rin kasi siyang namatayan sa nangyayari. Umagos narin ang aking mga luha!

"Umasa ako Cy! Umasa ako! Nakita kitang masaya sa piling ko kahit palagi mong binabanggit ang pangalan niya." patuloy niya habang nagpupunas ng kanyang luha.

"Masakit!"hagulgol niya. "Masakit pag binabanggit mo ang pangalan ng patay na samantalang nandito akong buhay na buhay pa. Umasa akong mamahalin mo rin ako" patuloy niya.

"Mahal kita Chris! Kaya nga ginawa ko yun" sagot ko. Tumawa siya.

"Mahal mo ako bilang kaibigan! Alam ko yan! Umasa ako Cy! Umasa ako! Pero alam mo kung anong masakit?" tanong niya.

Umiiyak na ako at humagulgol dahil nasasaktan akong makita ang isang taong napakabait na sobrang nasasaktan nang dahil sa akin. Gusto kong pahirin ang mga luha niya dahil alam ko, nangungulila narin siya sa akin. Ako, kay Albert. Nararamdaman ko ang pakiramdam niya.

"It's when you texted me that you really dont love me Cy. Ang sakit, sakit! Alam mo bang hirap kong tanggapin yun? Alam kong hindi mo naman talaga ako mahal. Pero ang ipamukha mo sakin yun? Napakasakit. Walang kasing sakit!" hagulgol niyang wika.

"Umasa akong makakarating ka dun Cy! Umasa akong makikita mo rin ako sa harapan mo! Pero, mahirap palang kaagaw ang hindi mo nakikita pero hindi naman naalis sa iyong sistema!" patuloy niya.

Tama naman siya. Nakita ko kung gaano niya ako kamahal!

"Yun ang mali ko! Umasa ako!" turan niya.

"I'm sorry Chris! Hindi ko sinasadyang masaktan ka ng ganito! Kung kaya ko lang tanggalin si Albert sa puso ko at ipalit ka dito, ginawa ko na. Wala na akong hahanapin pa sa'yo! Nasayo na lahat. Pero ayokong maging unfair sayo! Im so so sorry!" humahagulgol kong tugon. Lumapit siya sakin. Niyakap ako ng mahigpit!

"Ssshhh! Dont be! It's all my fault!" sagot niya.

"No, may kasalanan ako Chris. I let you in. Kaya umasa ka!" tugon ko.

"Tahan na! Ayokong nakikita kitang umiiyak! Tahan na Cy." sagot niya. Nang tumigil akong umiyak, kumawala siya sa pagyakap sakin. 

"Mahal kita Cy. Minsan nga,naisip ko, sana ako nalang ang nauna! Sana ako ang mahal mo ngayon. Kung nilakasan ko lang sana ang loob ko nun, sana ako ang tinatawag mong 'mahal ko' ngayon. Noong namatay si Albert, nagkaroon ako ng pagasa Cy. Umasa akong mapapalitan ko o kahit matapatan ko man lang siya sa puso mo. Binigyan kita ng sapat na panahon para makamove on ka. Pero mukhang mas pinili mo na mahalin siya habang nabubuhay ka." tuluy-tuloy niyang pahayag

"Simula pa lang noong alam kong may kakaiba sa'yo, inalam ko yun. Alam kong ganyan ka nga. Isang bi. Pero ang pinagtakhan ko sa sarili ko, natutuwa ako pag nakikita kang nagtuturo. It's overpowering! Akala ko paghanga lang yun sa isang guro, pero unti-unti kong naramdaman na iba eh. Alam kong, mahal kita!" rebelasyon niya.

"Mahirap pala talagang umasa sa isang taong nakatali na. Akala ko, matutunan mo rin akong mahalin. Pero, nakita mo nga lang siguro sakin si Albert. Naalala mo lang siya sa katauhan ko. Pero hindi ako nagsisisi na sinubukan ko Cy." ngiti niya sa akin.

"Alam mo ring sinubukan ko Chris! Napakabuti mo. Napakabuti ng puso mo. Humanga ako sa klase ng pagkatao mo. Pero nangyari ang mga bagay na ito na may dahilan. Hindi man siguro natin alam ngayon, eventually, we'll discover it in the future. Sinubukan ko pero masyado kitang mahal bilang kaibigan kaya ayokong lumalim pa ang nararamdaman mo. Gusto kong iparamdam mo yan sa tamang tao Chris. At sa tingin ko, hindi ako yun!" paliwanag ko.

Masakit pakawalan ang tulad ni Christian pero kailangan para mahanap niya ang tunay niyang kaligayahan.

"Alam mong ibinigay ko na ang aking puso sa iisang tao, Chris. Humihingi ako ng tawad kung hindi ko na nabawi at mababawi iyon. I'm sorry if i never got it back from Albert, Chris! patuloy kong paliwanag.

Naghawakan kami ng kamay. Nagyakapan!

"Salamat parin sa pagkakataong maging parte ng buhay mo Cy! Naging masaya ako sa mga panahong iyon!"tugon niya.

"Salamat din Chris. And Im sorry!" sabi ko.

Ginulo niya buhok ko.

"Friends?" tanong niya sabay abot ng kamay niya.

"Friends!" tugon ko.

"Pwede bang humingi ng kiss?" sabi niya.

Natawa ako sa sinabi niyang yun. Nilapit ko ang labi ko sa kanya. Hinalikan niya ito ng pagkatamistamis. Nagtagal iyon ng ilang minuto. Niyakap ko siya at niyakap din niya ako.

"Thanks!" huling tugon niya.

Sinamahan niya akong mamili sa mall nang araw na iyon. Tinanong ko siya kung anong plano niya dahil tapos na siyang nagaral. Sinabi niyang hinihintay nalang niya ang visa niya papuntang Canada. Nagdecide lang siyang sumunod sa pamilya niya ng brokenhearted siya sakin. Bago umalis si Christian, nagtext siya na magkita kami sa isang hotel. Humiling siya na gawin namin sa huling pagkakataon ang pagniniig dahil sigurado daw na mamimis niya ito. Miss na miss na daw niya ang ginagawa kong pagpapaligaya sa kanya. Pinagbigyan ko siya sa kanyang kahilingan bilang pagbawi man lang sa mga ginawa ko sa kanya. Gusto ko rin naman dahil namiss ko ang bawat sulok ng kanyang masarap na katawan.

Author's Note:

Abangan ang mga bagong lalaki sa buhay ni Cyrus sa muling pagsabak niya sa pagtuturo at kilalanin ang bagong tauhan na magpapabago sa isang Cyrus Mendoza.